|
7.04
uur, begin van de zomer. Het middelpunt van de zon bereikt zijn grootste
noordelijke declinatie (+23°2608). Op het noordelijk halfrond zijn de dagen
nu het langst.
Sterrengids
2013, Uitg. Stichting de Koepel.
Staan
we er even bij stil, denken we even na over de positie van de zon, in haar
uiterste punt in het noordoosten waar ze opstond deze morgen, en nu aan de
terugweg begint, haar weg naar het zuivere oosten waar ze opstaan zal op de
herfstequinox en verder naar haar wintersolstitium als ze haar grootste zuidelijke
declinatie bereikt zal hebben.
Eigenlijk
is het voor velen maar wat folklore, de tijd die niet is, enkel de positie van
de aarde ten overstaan van de zon is, en de aarde en de andere planeten, met de
zon gestabiliseerd in hun sterrenstelsel dat op zijn beurt wordt vastgehouden in
het blijvend bewegende net van de miljarden sterrenstelsels in het Universum.
Maar
er zijn er ook voor wie dit een punt van belang is, en ik denk aan de massa die
deze morgen van 21 juni zal aanwezig zijn, in of aan Stonehenge, om de zon te
zien opstaan precies boven de heelstone,
als dusdanig gemerkt voor de eeuwigheid, door de Neolithische verre voorouders
van de Britten.
Welke
betekenis had dit punt op de weg van de opkomende zon voor hen; hoe zijn ze er
toe gekomen, 2700 jaar vóór Chr. zo wordt het toch gezegd - Stonehenge te
concipiëren en te bouwen; wat bezielde hen en waarom was dit punt waarop de zon
zich keerde, het punt van de zomerzonnewende, te merken zoals ze gedaan hebben?
Ik
was in Stonehenge op een normale dag van het jaar. Ik liep er binnen de cirkel
van de opgestelde logge, onbehouwen blokken, soorten dolmen, met onwezenlijk,
als linters er boven op (simpelweg!) neergelegd, soorten menhirs, het geheel een
verbazende constructie dat voor de bouwers ervan als een soort tempel moet
geweest zijn, een gotische kathedraal, zo opgevat opdat door de spanning in de
stenen een spanning gelijk aan deze van de snaren van de piano, wist een
zekere Jacques Charpentier te vertellen over de kathedraal de mens er
binnenin spiritueel zou worden meegevoerd naar hogere regionen. Aldus het
kosmisch karakter van Stonehenge als van de gotische kathedraal onderlijnend.
En
wat het onbehouwen zijn van de opgestelde blokken steen is er de opdracht van
Yahweh in de Bijbel (Exodus): als je mij een altaar bouwt, moet het zijn in
onbehouwen steen.
Dat
hebben deze twee, Stonehenge en Yahweh-altaar met elkaar dan gemeen.
Of
waar je uiteindelijk terecht komt als je een blog schrijft over het zomersolstitium.
21-06-2013, 06:24 geschreven door Ugo d'Oorde 
|
