Hij las in de National Georgraphic van mei 2006, dat een landbouwer in Egypte, nabij Nag Hammadi in 1945 , een kruik had opgegraven bevattende, een aantal in het Koptisch – Egyptisch in Griekse lettertekens geschreven - ‘new versions of Christ’s teachings, including Gospels of Thomas and Philip and a gospel of Truth’. Nu, voegt de schrijver er aan toe, hebben we ook het Evangelie van Judas Iscarioth.

De tekst ervan – almost a thousend fragments scattered like crumbs – werd met behulp van de computer bij elkaar geschoven en vertaald. De tekst ervan verscheen in boekvorm, maar is ook te vinden op www.ngm.com/gospel).

Ik heb de zuiver gnostische tekst gelezen – ook uit het beter bekende Evangelie van Thomas komt een gnostische Christus te voorschijn – en heb er niet al te veel van begrepen, enkel dat Judas Iscarioth een van de meest vertrouwde apostels was, of dan toch iemand die de woorden van Christus het best begreep. Maar om er uit op te maken, wat de vertalers schijnen naar voor te schuiven, als zou Judas gehandeld hebben in opdracht van Jezus, valt moeilijk uit de teklst op te maken.

Wel is het zo dat Judas zich achteraf niet heeft gezelfmoord, maar zich heeft bezig gehouden met het schrijven van zijn Evangelie wat heel wat meer is.

De opening lijnen van de eerste pagina spreken over ‘The secret account of the revelation that Jezus spoke in conversation with Judas Iscariot.’.

16-02-2014, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

Ik dacht terug aan wat ik gisteren als blog liet verschijnen, alsof het mijn dagboek was en ik het aandurfde me schaamteloos bloot te geven, als zou het voorbije zonder enige waarde geweest zijn.

Ik kan dus niet meer terug, ik kan enkel bevestigen door het te minimaliseren, maar het is zonder twijfel dat mijn verlangen tot schrijven mijn leven in een bepaalde richting heeft geduwd en dat ik deze richting nog altijd aanhoud.

Honni soit qui mal y pense, maar het is en blijft een feit dat ik niet ontkennen kan. Het schrijven zit in mij geworteld en het volstaat dat ik ga neerzitten, vandaag meestal voor mijn klavier,  ik de dingen opteken zoals ze me te binnen vallen. Er is natuurlijk niets verkeerd aan, maar onmiskenbaar is dat ik hierdoor belangrijke zaken in mijn leven heb over het hoofd gezien waarvan ik nu de gevolgen ga ondergaan.

Ik denk dat we allen rondlopen met een idée fixe dat ons in de ban houdt, maar de uitkomst die dit idee beschoren is heeft soms de kleur van een mislukking. Zoals ik dit vandaag ervaar.

Ik schrijf dit uit, velen houden het zich voor zichzelf, maar op mijn leeftijd is het beter de zaken te nemen zoals ze zijn in de hoop het beter te doen voor de jaren (?) die me nog resten.

15-02-2014, 10:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

 Dit is dan het grote verhaal uit de Bijbel, het verhaal van koning David en Bethsabee en het is dit verhaal dat uitgebeeld werd door Jean van Roome (begin XVIIde eeuw) op acht abnormaal grote wandtapijten, die in het kasteel van de Renaissance in Ecouen te zien zijn.

Maar mogen we even verder kijken, want we lazen nog niet zo lang geleden over de geschiedenis van David dat die niet zo zuiver was, evenmin als de geschiedenis van Israël. In een knipsel uit De Standaard van 16 januari 1997 lees ik dat:

de Joden Hebron opeisten omwille van de graven van hun aartsvaders. Want zo staat er te lezen in de Bijbel dat nu zowat 4.000 jaar geleden aartsvader Abraham de som van 400 zilveren shekels betaalde voor een grot om er zijn vrouw Sarah in te begraven. Later vonden hijzelf, Isaac en Jacob en hun echtgenotes hun laatste rustplaats in de grot van Machpelah. Dat is de reden waarom de Joden denken meer rechten op de stad te hebben dan de 100.000 Palestijnen die er wonen.

Niemand, maar schijnbaar dan ook niemand, hecht ook maar enig belang aan wat Kamal Salibi schrijft  in zijn boek The Bible came from Arabia[1], waarin hij Hebron (hbrwn) identificeerde met het huidige Khirban (hrbn) gelegen in de omgeving van de stad Qunfundhah in West-Arabie (ongeveer ter hoogte van Mekka), en schrijft Salibi nog : 

l would not have been so certain, had it not been for the existence of a Machpelah (mkplh) and a Kiriath-arba (qryt ‘rb’), ‘village of four' or four  villages in  the  same vicinity,  which  l visited.  Those are today Maqfalah(mqplh) and the four villages Qaryat (qryt) Al Silan, Qaryat AI-Shiyab, Qaryat Asiyah, and Qaryat Amir. No other cluster of 'four villages' with construct names, the first part of the name being exactly Qaryat, is found anywhere else in the Near East. Nor have l been able to spot the name of Machpelah in any other Near Eastem region.

Wat nut heeft het, mijn waarde Salibi een boek als  het  uwe,  dat één  van  de  meest  interessante gegevens bevat over de geschiedenis van het Joodse volk, de wereld in te sturen

Want natuurlijk  neemt  niemand  in  Israël  u ernstig, zoals ze evenmin de hoogleraar, Ne'eman en de archeoloog Ze'er Herzog die het beiden hebben over de geschiedenis van het Joodse volk, ernstig willen of durven  nemen.

We  lazen  hierover in  een uitgeknipt  artikel van De Standaard van 21 februari 2000 van Hilde van den Eynde, waarin onder meer gewezen werd op het feit dat:

na zeventig jaren graven in het ‘Heilig Land’, de meeste archeologen niet meer twijfelen: de Israelieten waren geen slaven in Egypte, ze zwierven niet door de woestijn en ze hebben niet met de hulp van Jaweh het land van Kanaan veroverd.

We zouden er ook nog Gunnar Heinsohn kunnen bijhalen die in een zelfde bemerking vooropstelt :

 Aus der tentativen Evidenzdatierung Megiddos ergibt sich ganz von selbst die Lösung des wohl schwerwiegendsten Problems in des archäologie Israels, also der Abwesenheit glaubwürdiger Schichten für das Israelitische Königtum zwischen –950 und –730.[2]

Ook een artikel over King David in de National geographic van december 2010 wijst in deze richting: ‘Despite decades of searching, archaeologists had found no solid evidence that David or Solomon ever built anything’.

Ze zouden moeten gaan zoeken in Saudi Arabië om sporen te vinden en van het paleis van David en van dit van Solomon. 

We wensen hier  niet verder over uit te weiden, het feit is dat de Israëlieten in de stad die ze Hebron (de eerste hoofdstad van David) noemen, heden ten dage gevestigd zijn en, dat ze er een wijk hebben gesticht die ze Kiryat Arba hebben gedoopt, zijnde de plaats waar het graf van hun aartsvaders zou gelegen zijn.

Ik zou ook wijlen Kamal Salibi verder kunnen citeren en met hem, de weg afgelegd door Mozes, na hun vlucht voor het onheil uit Egypte, doorheen Saudi Arabië en Noord Yemen (en niet de Sinaï woestijn) kunnen volgen. Maar wat nut heeft het nog de dag van vandaag.

                                              *

Dit alles als  randbemerking  bij  wat we  de geschiedenis noemen van David en Bethsabee.  De Middeleeuwen en de eerste jaren van de Renaissance waren nu precies de periode niet om de Bijbel te gaan beoordelen, trouwens, voor onze Jean van Roome (en voor de Brusselse tapijtwevers) was het een belangrijke opdracht die uitgevoerd werd  zoals van hen werd verwacht, met veel pracht en praal wat zeker in de smaak viel van de mens van toen.

13-02-2014, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

De geschiedenis van David, Uria en Bethsabee, is een van de meest gedetailleerde en meest geloofwaardige die vermeld staan in Samuel II. La Bible Osty schrijft zelfs in een voetnoot bij de aanvang van het verhaal :

Le morceau qui suit (2-27) est,  par sa belle tenue littéraire, un des meilleurs de la Bible. Le narrateur poursuit son récit avec l'impassibilité d'un rapport de police. David ayant commis l'adultère avec Bethsabée, la femme d'Uriah, cherche à couvrir leur faute commune. Il a d'abord recours à un stratagème, qui échoue. Il décide alors d'assassiner Urie, et il confie cette tâche au chef de l’armée. 

En de opdracht waarin aan Joab gevraagd wordt Uria in het heetste van het gevecht te sturen opdat hij zeker gedood zou worden wordt aan Joab overhandigd door Uria zelf.

Het  verhaal neemt  dan een andere wending. Joab zend een boodschapper terug naar David om te vertellen  hoe Uria aan zijn einde kwam. En David, wat zegt hij tot de boodschapper, want dit ook is typerend voor de sluwerd die hij was :

25. Toen zei David tot de bode. Trekt u deze geschiedenis maar niet al te zeer aan. Het zwaard verslindt nu deze dan gene. Zet de strijd tegen de stad krachtig voort en maak haar met de grond gelijk. Zo moet u hem moed inspreken.

26. Toen de vrouw van Uria vernam dat haar man dood was hield ze de rouwklacht over haar echtgenoot

27. And when the mourning was past. David sent and fetched her to his house, and she became his wife, and bare him a son. But the thing that David had done displeased the Lord.

De eerste zoon sterft na een ziekte en in hoofdstuk 12, vers

24. Daarna troostte David zijn vrouw Bethsabee. Hij kwam bij haar en sliep met haar. Zij baarde een zoon en noemde hem Salomon.

*

Het is uit het geslacht van David, via Salomon, de zoon van Bethsabee, dat uiteindelijk, uit een Jacob, Jozef geboren wordt, zoals we lezen in Mattheus, chapter l, vers 16 :

16. Jacob nu was de vader van Jozef, de man van Maria en uit haar werd geboren Jezus die Christus genoemd wordt.

Wij hebben  hier geen probleem mee, we weten immers dat Lucas ook twijfels had als hij schrijft in 3, 23:

23. Deze Jezus nu was bij zijn optreden dertig jaar. Hij was in de opvatting der mensen, de zoon van Jozef, de zoon van Eli[1]

Maar wat ware er gebeurd en wie zou de opvolger uit het huis van David geweest zijn indien Bethsabee geen bad had genomen onder het terras van David en dit de avond dat “she was purified from her uncleanness” of was het precies daarom dat ze zo kwistig het water over haar heen liet vallen, en is het uit deze kwistigheid dat het geslacht van David, zoals het opgetekend staat bij Mattheus, ontstaan is ?

Vervolg morgen

12-02-2014, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

Uria the Hethiet, de echtgenoot van Bethsabee, was gelegerd aan het front, wie weet hoe lang reeds dat hij het echtelijk bed onbeslapen liet.

Het zou dus goed kunnen dat Bethsabee, om de aandacht te wekken van David, van wie ze wel moet geweten hebben dat hij zijn kamer had op een hoger gelegen terras, het water overvloedig vloeien liet over haar lichaam, een lichaam dat als van amber was in het avondlicht.

Het kan ook dat ze zich simpelweg zonder bijbedoeling, in alle soberheid ontdeed van haar uncleanness. Maar David, zag haar en was verblind door haar schoonheid en hij wou haar in zijn bed.

Nochtans wist David genoeg, dat overspel met de dood werd gestraft, want stond er niet geschreven in Deuteronomy, 22,22 :

Wanneer een man op heterdaad betrapt wordt terwijl hij gemeenschap heeft met een getrouwde vrouw dan moeten beiden sterven, de man die gemeenschap had met die vrouw en ook de vrouw. Zo zult gij dit kwaad in Israël uitroeien.[1]

En met Bethsabee in verwachting tracht David de zaak op zijn manier op te lossen. Hij roept via Joab, de bevelhebber, Uriah terug van het front in de hoop dat hij bij zijn thuiskomst in het echtelijk bed zal slapen. Maar Uriah moet lont geroken hebben, want hij gaat die eerste nacht niet naar huis. En we lezen in Samuel II, 11, vers:

9. Maar Uria overnachtte in het portaal van het paleis bij de dienaren van zijn heer en hij ging niet nar huis. 

10.Toen aan David gemeld werd dat Uria niet naar huis was gegaan zei hij tot Uria: ‘U hebt toch een hele reis achter de rug, waarom bent u niet naar huis gegaan?’

11. Uria antwoordde: ‘De ark en Israël en Juda zijn ondergebracht in loofhutten en mijn heer Joab en dienaren van mijn heer liggen in de open lucht. Kan ik dan naar mijn huis gaan om daar te eten en te drinken en bij mijn vrouw te slapen?

En David laat hem een dag langer blijven, nodigt hem uit op een rijkelijk diner en zorgt ervoor dat hij dronken buiten gaat, maar Uriah gaat nog steeds niet naar huis.

            13. David nodigde hem uit om aan zijn tafel te eten en te drinken en voerde hem dronken. Toch ging Uria weer slapen op zijn brits bij de bij de dienaren van zijn heer en hij ging niet naar huis.

14. De volgende morgen schreef David een brief aan Joab die hij door Uria liet overbrengen.

15. In de brief schreef hij het volgende:’ Zet Uria vooraan in de strijd, waar het hevigst gevochten wordt en trek u dan achter hem terug, zodat hij wordt getroffen en sneuvelt.

Vervolg morgen

11-02-2014, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

Een van de meest frappante geschiedenissen uit het Oude Testament is wel deze van Koning David en Bathsebee die gedetailleerd opgetekend staat in het boek II Samuel van de Bijbel . Om een trouwe lezer ter wille te zijn ben ik deze gaan plukken uit mijn  Willibrordus-Bijbel van 1975, uitgegeven door de Katholieke Bijbelstichting, Boxtel, Uitgeverij Emmaus – Brugge.

En ons verhaal beginnen we in hoofdstuk  11 van het Boek Samuel II :

1.Omstreeks de jaarwisseling wanneer de koningen te velde trekken, liet David Joab met zijn eigen lijfwacht en alle Israëlieten uitrukken; ze vernietigden de Ammonieten en sloegen het beleg voor Rabba. David zelf bleef in Jeruzalem

Beter ware geweest dat David zelf zijn leger had aangevoerd ‘wanneer de koningen te velde trekken’ dan ware niet gebeurd wat nu zal gebeuren, en dan had de wereld er misschien gans anders uit gezien :

2. Op een avond stond David van zijn rustbed op ging wat wandelen op het dakterras van het paleis. Vanaf hzet terras zag hij een vrouw die aan het baden was, zij was heel mooi.

3. David liet naar de vrouw informeren en er werd hem gezegd: het is Bethsabee, de dochter van Eliam, de vrouw van Uria de Hethiet.

4. Toen zond David boden om de vrouw te halen; ze kwam bij hem en hij sliep met haar, terwijl ze na haar menstruatie nog in de tijd van haar reiniging was[1]. Daarna ging ze weer naar huis.

En wat gebeuren moest gebeurde :

5. De vrouw was zwanger geworden en ze liet aan David berichten: ‘ik ben zwanger’[2]

Onderbreken we hier even ons bijbelverhaal om morgen terug te komen met het vervolg van ons verhaal.

10-02-2014, 10:48 geschreven door Ugo d'Oorde