Beste lezer,
Ik zal enkele dagen in de onmogelijkheid zijn om mijn blog bij te houden. Maar wees gerust, tot binnenkort!

09-08-2013, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

Je schrijft, een arm, gescand, verdoofd tot in je geest. Maar je vecht je vrij, je wil wat je wilt, zes lijnen of zelfs nog meer om de band niet te breken die je hebt opgebouwd.

Je denkt, de pijnen zullen niet blijven duren,  zeepbellen zullen je omzwermen met je beeld erin, in het landschap opgenomen, mee gevoerd en later, je lichaam volgen zal. De wereld leeg van jou: het huis, de tuin, de dagen, de bomen, de vijver en de vissen, de plaatsen waar je zat al was het maar om een boek te lezen, al was het maar om te schrijven  wat je schreef, en nu nergens nog terug te vinden is. 

 En het deert je niet, het deert je helemaal niet, nu alles weggewist  met een laatste elektron die nog verscholen zat hier of daar tussen de bladen van het boek waarin je ganse zinnen onderlijnde, in potlood weliswaar, of vrije plaatsen vulde met wat een tekening kon zijn al waren het maar wat punten. wat cirkels door en in elkaar. 

Maat dit ook zal verdampen en opstijgen doorheen de takken van de bomen naar hogere gebieden.

08-08-2013, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

De Standaard van 2 augustus  publiceert (!): ‘Dringend nood aan goede Islamleraren’

Het schijnt me vreemd, dat in een land zoals dit van ons, de ‘Allahsdienst’ onderwezen wordt gebaseerd op de Koran (met K) waarin het woord oorlog, 9 maal, het woord ‘suplice’, marteling, 12 maal, het woord doden, 65 maal, het woord vuur, hel, 150 maal, het woord ongelovige 155 maal, en het woord kastijding, straf, 354 maal vermeld staat. Het woord liefde of beminnen daarentegen ontbreekt helemaal.

We weten bij ondervinding dat, zelfs indien men hier denkt aan een gematigde Islam, er onder hen, steeds minstens, een belangrijk deel  fundamentalisten zullen overblijven. Geweldenaars, oorlogsstokers, en dat zij het zijn die het altijd voor het zeggen hebben. De  Shariah wacht dus op de drempel van onze deur. 

Wat het hogergenoemd artikel betreft is de tekst zeer verontrustend - behalve schijnbaar voor Minister Pascal Smet - als men tussen de lijnen leest wat er te lezen staat en het  waagt de statistieken te gaan extrapoleren.

Wat voor oudere lezers van de Standaard nog vaag aanwezig is, ingekaderd in de rechter bovenhoek van het 1^ste blad – ook aanwezig op de Ijzertoren in Diksmuide - zien we binnen één à anderhalve generatie deze ‘gewijde formule, terug verschijnen op dezelfde plaats in het dagblad, tenminste zo dit nog bestaan zal, maar dan met een totaal andere invoeging wat de letter  ‘K’ betreft. 

Deze blog heeft heel wat fysische zorgen gegeven – ik weet niet hoeveel dagen mijn rechterarm en –hand zullen nodig hebben om te herstellen, maar ditmaal hebben mijn psychische zorgen, om wat ik zag gebeuren, het gehaald.

We zullen dus met zijn allen de studie van de Koran bekostigen, de gevolgen ervan nemen we erbij. 

07-08-2013, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

Toen het nog zomer was,

het koren bloeide, stuifmeel

 je met gedachten bestoof, 

flinterdun opgehaald

en neergelegd,

op niets hopende:

Je had alles gehad wat je krijgen kon,

meer was er niet, toch niet voor jou.

Je wist het  toen het leven

zich ontvouwde,

in het licht dat Dante

dacht ‘oosters saffier’ te zijn

- waarmee hij Borges kon bekoren -

 geluk dat honderdvoudig was,

om niet te bewaren

de dagen die ineengedoken

te donker waren om te verhalen.

Hoopte, toen het nog zomer was,

                    alsof het nog te grijpen lag

het vele dat van vroeger was,

in een spiegelbeeld,

beneveld toegedekt,
wachtende.

We komen er langs, van tijd

tot tijd om te heropenen

wat gesloten  blijft,

herinneringen in weemoed

getekend.

Dit toen het nog zomer was.

06-08-2013, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

Hoe goed ik me voel als ik schrijven kan, als de woorden komen zoals het water vloeit uit de bron en ik mijn gedachten nauwelijks volgen kan om uiteindelijk ergens uit te komen waar ik me niet verwacht had, bij Eliot of Steiner misschien.

Of, hoe komt het, dat ik terecht kom in het bos van mijn jeugd waar het Duitse Leger destijds, in de verlenging van een weg in T, tussen de bomen, een ‘Siebel’ had opgetrokken, een soort borstwering uit boomstammen met een hoop aarde erachter, om aan jonge rekruten te leren hoe accuraat te schieten, en waar ze, eens de Duitsers vertrokken als kinderen op en af liepen.

Het wondere bos van mijn jeugd met de jonge kastanjelaren waar we in klauterden, zo hoog mogelijk tot bij de top en dan met de top naar beneden sprongen, om eens gebogen tot de grond, de te jonge kastanjes in hun stekelige bolster af te rukken die daarna, boven op zolder te drogen werden gelegd, zonder succes natuurlijk, want de vrucht verschrompelde in zijn bolster.

In elk geval in die tijd hadden kastanjes een waarde en werden ze nog opgeraapt als ze uit hun bolster waren gesprongen en onder de boom lagen te glanzen.

Maar dit vertelt niemand meer, dit is een voorhistorisch gebeuren geworden. De vooruitgang – tenminste zo het vooruitgang is – gaat nu zodanig vlug dat er op een jaar meer gebeurt dan vroeger op een mensenleven, want we zijn in een stroomversnelling gekomen die exponentieel vooruitschuift.

En de progressie in alle domeinen wordt nog opgevoerd dankzij internet, facebook, twitter en wat weet ik nog, zaken die te tijdrovend zijn voor wat ze waard zijn, maar ze zijn deel van het bos waarin we nu gaan wandelen. 

En toch voel ik me goed deze morgen, ondanks de pijn die niet wijkt, omdat ik terug schrijven kan met nog de naglans van wat ik al geschreven heb.

05-08-2013, 00:26 geschreven door Ugo d'Oorde