|
Ik zit in mijn boeken, ik zit in
mijn geschriften, ik leef in een
onwezenlijke wereld. Ik heb weinig te doen met wat er gebeurt rondom mij. De
luchten blijven gesloten, het licht is van een toonloosheid, ik adem wel maar
daar blijft het bij. Zelden ben ik zo neerslachtig geweest als vandaag. Hoe het
komt weet ik niet - of weet ik wel - het is een gevoel dat zich al een tijd aan
het vormen is en dat me nu overvalt en de bovenhand krijgt.
Er zijn nog van die dagen geweest, ik
vind die terug als ik ga wandelen in wat ik vroeger schreef. Vandaag ligt het
allemaal dieper, schijnt er iet geblokkeerd..
Wat ik achterlaat is een beeld van een
gevecht met mezelf, een soort aderlating van wat er omgaat in mij en terug te
brengen is tot niets, tot een leegte, een grote armoede: où sont les neiges dantan? Waar mijn vreugdes, waar mijn
openbloeien, waar mijn dagen in de bergen, waar mijn dagen aan zee, waar is dit
alles gebleven?
En dan waarover schrijf ik nog, welke
collage is er nog die me wakker houden kan nu ik aan het inslapen ben, nu ik
aarzel om verder te gaan, te spreken, te schrijven, te bewegen?
Ik ben zoals elke morgen vroeg
opgestaan, vandaag te vroeg. Ik voel dat ik beter had gewacht tot het oosten -
het zuidoosten - kleurde. Ik voelde dat er enkel die dofheid was waaruit niets
te halen was, maar alles te verliezen. Ook mezelf te verliezen, het ergste wat
er zijn kan.
Er is een licht gefluit in mijn oor,
moeder zegde me dat het iemand was die aan jou dacht. Het kan dat er zijn die
wakker worden/liggen en denken aan wat ik zou kunnen geschreven hebben op een
plaats in de ether, een toch wel wondere plaats die je zo maar kunt gaan halen,
of laten waar ze is. Er zijn zovele plaatsen waar je de dag van vandaag heen
kunt gaan als je maar zoekt. Rijkere, weelderige dan die van mij, een plaats
die je zo maar, zonder meer, kunt laten, zo veelzeggend is ze niet en of ze nog
veelzeggend worden zal weet ik niet als ik voel hoe het thans met mij is
gesteld.
Lees me en vergeet me: life is a fool star, een variatie op wat
een Amerikaans dichter schreef. Hij zal het ook geweten hebben, hij zal zich
gevoeld hebben zoals ik me voel. Ik heb er niets meer aan toe te voegen.
Het is Carl Sandberg die dit schreef
maar wellicht in een andere context:
You
and a ring of stars
May
mention my name
And
then forget me,
Love
is a fool star.
|
