Ga je hier niet te ver, Dante, is het op deze wijze dat de zondaars gestraft moeten worden, in tweeën gespleten omwille van de tweedracht die ze beoogden?
En dan:

Terwijl ik daar stond en hem (Mohammed) aanstaarde, bekeek hij me en met zijn handen zijn borst openend zegde hij : ‘Zie hoe ik mezelf openscheur, zie eens hoe Mohammed verminkt is . Hij die daar al wenend voor mij gaat is Alìi[1], zijn gelaat is gekliefd van kin tot voorhoofd,[2]
en alle anderen die je ziet, waren bij leven tweedrachtzaaiers en schismatiekers en het is om deze feiten dat ze hier op deze wijze gespleten worden. Een duivel houdt zich verscholen en telkens we onze ronde gedaan hebben en we hier voor hem verschijnen zijn onze wonden gedicht en treft hij ons opnieuw met het scherp van zijn zwaard’.
‘Maar jij’, zegt Mohammed nog, ‘jij die daar op je rots staat toe te zien, wellicht om de straf nog uit te stellen die werd uitgesproken tegen jou, wie ben jij?’

En het is Vergilius die antwoordt: ‘de dood heeft hem nog niet gegrepen en schuld om gefolterd te worden draagt hij niet, maar omdat hij er ten volle kennis van zou hebben is het aan mij, die gestorven is, om hem hieronder in de Hel van kring tot kring rond te leiden. En dit is even waar als ik tot jou spreek.’
Toen ze dit hoorden bleven er meer dan honderd staan in de gracht om naar mij te kijken en verbaasd als ze waren vergaten ze hun smarten.
En dan weet Mohammed nog het volgende te vertellen:

‘Jij die binnenkort de zon terug zal zien, zeg dan aan broeder Dolcino dat, als hij me niet spoedig hierheen wenst te volgen, hij zich van voldoende levensmiddelen (s’armi) moet voorzien, zodat de sneeuw die hem belemmert, aan de Novarees niet de overwinning zou geven, die hij anders niet gemakkelijk behalen zou.”[3]

Fra Dolcino Tornielli uit Novara, die Mohammed graag had gewaarschuwd, was de leider van de religieuse sekte der Apostelen die een terugkeer naar het oerchristendom en de gemeenschap van alle goederen, tot de vrouwen toe, predikte.
Toen de bisschop van Novara gesteund door Clemens V een veldtocht tegen hem organiseerde trok Dolcino zich met zijn volgelingen terug in de bergen waar hij uitgeput door honger en koude gedwongen werd zich over te geven. Hij kwam in 1307 om op de brandstapel samen met enkele van zijn volgelingen. Mohammed was dus op de hoogte van Dolcino’s overgave, die had kunnen voorkomen worden indien hij zich met voldoende proviand had teruggetrokken in de bergen.[4]

En het is de voet geheven om verder te gaan dat Mahommed dit zegde, wat hij, na dit verteld te hebben, dan ook deed.[5]