Le Nôtre was nog geen 30 jaar als hij aan de tuin begon, hij zal er zijn verder leven actief, tot de dag van zijn dood,  in 1700 mee begaan zijn. Wie hij was lezen we bij Orsenna, maar typerend voor de mens Le Nôtre is wel volgend verhaal dat we u niet onthouden willen. Het is het verhaal van Le Nôtre in audientie bij de paus :

Paus Innocentius XI was een groot liefhebber van tuinen en nu hij gehoord heeft dat Le Nôtre in Rome verblijft nodigt hij hem uit in het Vaticaan : ‘La conversation commence qui durera des heures, à la fureur du cardinal-secrétaire chargé de l’emploi du temps. Le souverain pontife veut tout savoir de Versailles. Les eaux d’abord, l’étonnent. Par quel miracle peut-on alimenter tant de canaux, de fontaines, de cascades ?

Le Nôtre explique, dessine, s’enflamme : “je ne me soucie plus de mourir, j’ai vu les deux plus grands hommes du monde, Votre Sainteté et le roi mon maître.” Innocent XI secoue lentement sa vieille main fatiguée : “Le roi est un grand victorieux; je suis un pauvre prêtre, serviteur des serviteurs de Dieu.” A ces mots, Le Nôtre ne controle plus son émotion… Il prend le pape dans ses bras et l’embrasse.

Le Nôtre kan niet nalaten dit gebeuren, in een brief te vertellen aan zijn vriend Bontemps, premier valet de chambre du roi. Deze geeft de brief door aan de omgeving van de koning en de brief wordt bij zijn ontwaken voorgelezen aan zijne majesteit. Et la cour adorant le jeu, l’on commence d’engager des sommes sur la réalité de la scène.

‘Ne pariez pas, dit Louis XIV, chaque fois que je reviens de campagne, Le Nôtre m’embrasse aussi’[1].

[1] Orsena zal het me wel niet kwalijk nemen als ik deze ganse passage overneem uit zijn boek en het aldus terug in de belangstelling breng – zijn uitgave  dateert van 2000.