‘Onze ‘nadas’ verschillen weinig, de omstandigheid dat jij de lezer bent van deze oefeningen en ik de schrijver is onbeduidend en onverwacht’.

Aldus Jorge Luis Borges[1]. Hij heeft het over ‘zijn’ nadas. Nochtans, als er iemand is geweest die zinnige dingen heeft geschreven dan was het Borges?

Waarom schrijf ik, is het omdat het nog het enige is dat ik bij machte ben te doen, wat letters aan elkaar koppelen en samenbrengen in een blog; dag na dag, mijn verste gedachten te gaan aftasten en te schrijven wat me te binnen valt tot mijn onderwerp – als er een is - uitgeschreven is, en dit, ongeacht of wat ik schreef waard is gelezen te worden of niet?

En dan zegt Borges: om het even wie, die in mijn omstandigheden zou geleefd hebben, had de ‘nadas’ kunnen schrijven die ik hier achterlaat?

En ik kan hem geen ongelijk geven, wat ik schreef is van mijn ogenblik dat ook het ogenblik van een ander schrijver kon geweest zijn, van iemand die ook aan het denken was over wat hij schrijven zou en zijn heil had gezocht bij Borges.

Mijn fout hierbij is dat ik me onvoldoende afvraag  of de golflengte waarop ik ben afgestemd bij het schrijven overeenstemt met de golflengte waarop mijn eventuele lezer is afgestemd?

En als het niet zo is moet ik dan verbaasd zijn dat de zin en de betekenis van mijn woorden niet altijd correct ontcijferd worden?

Maar ik moet dit al eens vermeld hebben.