Onze landgenoot François Englert en wijlen Robert
Brout, voorspelden in 1964 het bestaan van een deeltje dat massa bezorgde aan
andere elementaire deeltjes. Even later kwam Peter Higgs tot dezelfde
voorspelling. Door allerlei omstandigheden werd dit deeltje, het Higgs-deeltje,
of Higgs-boson genoemd. Het bestaan ervan werd pas in 2012, na uitgebreide botsingsprocessen in de
deeltjesversneller van de CERN, effectief bewezen.
De Standaard in een kort bericht de toekenning van
de (Spaanse) Asturiaprijs 2013 voor wetenschappelijk onderzoek aan François
Englert, Peter Higgs en de CERN, Genève vermeldt dat het deeltje geldt als het sluitstuk van het
standaardmodel dat onze huidige kennis van de materie onderbouwt.
Wat moeten we er ons bij voorstellen als we horen dat de functie van het Higgs boson er in
bestaat massa te geven aan de andere elementaire deeltjes. Op het niveau van
het minimale, wat kan die massa anders zijn dan bestoven met kennis, dan onderricht
te worden in wat de deeltjes te doen en te laten valt in hun verder, misschien
o zo kort bestaan.
Als de fysici dan in
de wandelgangen, ook wel eens de naam Godsdeeltje
gebruiken is dit volgens mij heel goed gekozen.
Zo, wie onder ons staat er even stil bij, even maar,
om zich af te vragen, na wat we vernamen en vooropstelden, waar haalt het Higgs
boson de kennis om massa te gaan uitdelen.
Uiteindelijk dalen we dieper en dieper binnen in de
materie die weet, die kennis is. We zullen toch eens ergens moeten uitkomen, maar wie
waagt het die bron een naam te geven?
|