|
De
woorden stapelen zich op, als ik de lijst bzie van de blohgs die ik al schreef.
Ze worden niet meer opgeslorpt door de eenzaamheid om weg te kwijnen daarna.
Maar ze komen terug tot leven bij hen die me lezen, zoals de woorden terug tot
leven komen van elk boek dat ik uit zijn rek haal al was het maar om er even in
te bladeren, het mag dan nog Pasternak zijn of Gilliams of Faulkner of wie ook,
van Ovidius zijn Metamorfosen
bijvoorbeeld.
Ik
schrijf geen woorden meer die, eens geschreven vergaan onder het stof, zoals
het vroeger was. Ik heb andere mogelijkheden nu die ik lange tijd niet heb
bezeten, opdat ze - hoe het gebeurt begrijp ik nog altijd niet open en bloot
de wereld zouden ingaan, vooral dan naar hen toe die aldus deel uitmaken van mijn
wereld.
Wat
het ook moge betekenen aan vorm en inhoud, wat ook aan herinnering, wat ook aan
gevoelens lang ingehouden, maar nog steeds aanwezig in een klaarte of een
wazigheid, voor mij is het een zeer belangrijke zaak.Dit
gesprek dat ik onophoudend voerde met mezelf, is nu een gesprek met een wereld
buiten mij geworden.
Het
ga je goed, jij die me leest. Het ga je heel goed.
|
