|
Oud worden of oud zijn, het verschil is niet zo groot tussen het worden en het zijn, maar
het worden heeft nog perspectief, het zijn is een toestand die riskeert
faliekant uit te vallen.
In feite, voor iemand van jaren zoals ik, is het faliekante ervan even
groot maar de ingesteldheid is anders, in deze zin, dat ik, dankzij mijn blog,
elke dag wordende ben, dat mijn ingesteldheid elke dag zich wijzigt, of wat
romantischer is - dat ik elke dag heropsta uit mijn as om te worden wat mijn
blog wordt.
Natuurlijk zijn het maar wat woorden is het maar wat literatuur:
Maar mijn grote vriend, Dante Alighieri, wist dit maar al te goed als hij
luistert naar de stem van Vergilius die hem duidelijk maakt dat het niet tussen
de lakens is, of liggend op de sofa dat je eer en roem verwerft; en mijn even
grote vriend van (te) vele jaren terug, Louis Pauwels, wist dit ook als hij het
had over wat rater laube betekende.
En als ik beiden, mijn vrienden noem zelfs al was het niet wederkerig
- dan is het omdat ik lange tijd hen bij mij heb gehad, was het niet op mijn
bed of tussen de lakens, dan toch heel dicht bij mij, op mijn nachttafel of wat verder op mijn
schrijftafel.
Zo laat me verder oud worden zonder oud te zijn, ik voel me er goed bij
en wens het zo te houden.
|
