xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ik sprak jullie over een vergeten Vlaamse schrijver, Robert Mussche en over het boek, ‘Lo que mueve el mundo’[1] van Kirmen Uribe, de Spaanse vertaling van het in 2012 in het Baskisch verschenen boek met als titel ‘Mussche’.

Had een eerste stap gezet met er iets over te schrijven in mijn blog van 20 maart en heb het boek gekocht. Ben het nu aan het lezen en het bevalt me, vooral de wijze waarop Uribe, de stof die hij over Robert Mussche heeft verzameld, met flash backs, aan de lezer brengt en dit, omdat hij op een bepaalde dag in Colombia, de zoon ontmoet van een van die Baskische kinderen die in Colombia was terecht gekomen, en die hem suggereerde een boek te schrijven over wat zijn vader als kind overkomen was toen hij met duizenden andere kinderen tijdens de Spaanse burgeroorlog geëvacueerd werd uit Bilbao en in Colombia was terecht gekomen.

Uribe vertelt het verhaal aan een vriend in New York en deze bezorgt hem het adres van Carmen Mussche, de dochter van Robert die een van de Baskische kinderen opgevangen had. 

Ik ga zeker niet het boek vertellen. Ik geef me wel rekenschap van de moeite die het Uribe moet gekost hebben, een boek te schrijven over een Vlaming, een Gentenaar, die één van de Baskische kinderen had opgevangen.

Wat ik wel vertellen wil is het feit dat Robert Mussche twee vrienden had, Herman Thiery, zijnde de schrijver Johan Daisne en Robert Brise – ‘Brisé’ eigenlijk - de amateur-pianist die hen regelmatig vergastte op een recital, en, die vader is, of was liever, van een goede vriend van mij, Jean-Pierre Brisé.

Ik belde Jean-Pierre deze namiddag, vroeg hem of zijn vader Robert heette en of hij piano speelde.

Ja antwoordde hij en ik moet je een bekentenis doen, mijn moeder en ik konden na zijn overlijden geen piano muziek meer horen en ik nog steeds niet. Maar waarom je vraag.

Wel vertelde ik hem omdat ik hier in een uit het Baskisch naar het Spaans vertaald boek over je vader lees, die een vriend was van Robert Mussche.

Dit is juist antwoordde hij, ze waren altijd samen, Robert Mussche en Herman Thiery (Johan Daisne) en mijn vader, en dit tot mijn moeder, na hun huwelijk, het welletjes vond.

IK hoop dat Jean-Pierre van nacht dromen mag van zijn vader, maar dan zonder piano.