xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Er is

een kilte tussen het woord en mij

gekomen, gekeerd

in vreemde havens,

wijl ik neerzit waar ik gisteren was,

de dagen ervoor er was,

maar nu een kilte

waar de warmte was,

de inspiratie zich had opgehoopt

en er versteend is uitgekomen.

Vreemd het is,

mijn dromen afgevlagd.

Wat weet ik dat ik gisteren niet wist,

hoe de gezangen opgevolgd,

de witte lijn der golven,

het onverwachte

dat mijn voedingsbodem was,

van wat kon nagelaten,

opgesteld en geaccentueerd

in geest en in gevoelens,

verschroeid.

Maar een kilte nu,

het woord ontbeend, ont-mergt

ontwapend:

waar kom ik uit,

nu het woord me niet meer

ten goede komt,

nu wranger is dan wrang.

Gebeure wat gebeuren moet,

niet alle brood is koekebrood,

ik zeg dan maar

wat ik anders nooit zeggen zou,

van vele dagen, wat ik anders

verbergen zou.

In wolken en nachten ben ik

verder gereisd tot ik aan kwam

waar ik  niet hoorde te zijn,

alsof ontredderd.

Uitgesproken in dalende lijn 

toen de duisternis viel.

De kilte zich niet oplossen kon, 

in ademnood.