Maar hij is tot het besluit gekomen dat de geest van de middeleeuwen verloren ging; dat het religieus-kosmische van de gotische kathedralen onbegrepen achterwege werd gelaten, geen aandacht meer krijgt omdat de wereld van vandaag geregeerd wordt door het materiële, door het zichtbare.

Het Latijn werd geschrapt en vervangen door de taal van het volk; de Gregoriaanse gezangen, waarin misschien wel de wortels van de gotiek gelegen zijn en die ons raakten in de geest, werden vervangen door gezangen zonder sfeer, zonder draagkracht; de priester houdt de rug gekeerd naar het oosten, terwijl hij vroeger, toen voor de mens het onzichtbare zichtbaar was, duidelijk wist dat alle krachten uit het oosten kwamen en dat hij het was die deze krachten opving om ze door te geven aan zijn gelovigen.
Of de woorden van de mis te accuraat geworden nu en het ‘dagelijkse brood’ voor de geest dat we vragen, want dat hebben we het meest nodig, bereikt ons niet meer. Weliswaar ook omdat we niet ontvankelijk meer zijn voor de woorden en omdat de denkende, levende mens, de naar spiritueel voedsel hijgende mens in een stroomversnelling is terechtgekomen waarin het materiële en het tijdelijke de bovenhand hebben.

Hoe komen we hier nog levend uit?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />