|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren is de Elihoe
in hem opgestaan en weet hij dat het nu, eens en voor altijd de tijd is van het
woord. Hij wil nu in tekens bewaren en uitdragen, de mens die hij was en wilde
zijn onder de mensen. En schrijvend heeft hij in gedachten, de zin van Freeman
Dyson:
To me the most astounding fact in the universe, even more astounding
than the flight of the Monarch butterfly is the power of the mind which drives
my fingers as I write these words.
Een zin die hem blijft vervolgen als hij de beweging
ziet van zijn vingers die over de lijnen glijden, zo maar tekens nalatend die
te interpreteren zijn, die komen van binnen in hem en terechtkomen bij hen die
deze tekens ontcijferen zullen.
En omwille van deze zin, die vanmorgen
ineens in zijn gedachten opdook, heeft
hij Infinite in all Directions van
vele jaren terug, uit het rek gehaald en meegenomen in de wachtzaal van de
dokter - hij heeft zorg om de stijgende pijn in zijn rechtervoet waar hij, voor
hij ontvangen werd, een andere prachtige passage
kon lezen, tevens de meest hoopvolle die hij de laatste tijd te lezen kreeg:
Mind, through the long course of biological evolution,
has established itself as a moving force in our little corner of the universe. Here
on this planet, the mind has infiltrated matter and has taken control.
Hoewel hij al een belangrijke stap
verder heeft gezet en gesteld heeft dat de geest altijd de controle over de
materie heeft gehad, Is hij Dyson dankbaar, de aandacht te hebben gevestigd op
de intrinsieke waarde van de geest.
En Dyson gaat hier op verder. De infiltratie van de geest in al wat is, is a law of nature. Het is de geest die
heerst. Zijn infiltratie zal niet gestopt worden door om het even welke
catastrofe of het nu hier is op deze aarde of op een andere plaats, of het nu plaats
vindt, of binnen een miljoen jaar, het is de geest die als overwinnaar
overblijven zal. En de geest is geduldig:
Mind has waited for three billion years on this planet
before composing its first string quartet.
Het Universum is lijk een vruchtbare grond omheen hem, klaar om de zaden
van de geest te doen zwellen, te laten openbarsten en te doen bloeien.
Hij, Ugo, wil dit hier benadrukken
omdat deze woorden hem diepte geven als mens en omdat hij voelt dat de ideeën
in hem, evenwijdig lopen met deze van Dyson die een geestelijke broeder is. Beiden
vertoeven ze, een groot deel van hun zijn, in de band geest, die lijk de
ringen om Saturnus, omheen de aarde drijft.
De woorden van Dyson en de woorden
in hem, omkringen hen lijk ranken klimop;
staan al sinds eeuwen geschreven op de obelisk die met zijn schaduw, niet
alleen het uur van de dag aangeeft, maar vooral de doorgang van de mens hier op
aarde als zijnde een volwaardig element van de Geest die in den beginne was.
En uit die Geest, die van het Woord
is, is het Universum ontstaan. En een magisch deeltje van deze Geest is ingeplant
in de mens, en het is dit deeltje dat de mens voedt.
Hoe verantwoordt hij dit, hij, Ugo
die zich haast om nog niet te sterven. Hoe kan hij ernaar leven?
*
1 Freeman Dyson: Infinite
in all Directions: Penguin Books, 1988
|
