|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Heb ik de moed en
het vertrouwen in mezelf, om de gedichten die ik in het verleden geschreven heb
te publiceren, durf ik het aan deze open en bloot de wereld in te sturen en het
risico te lopen me voor altijd belachelijk te maken?
Ik herlees het lang
gedicht dat ik schreef onder de titel Fuga die de Zee is - in feite zijn alle
gedichten van de laatste jaren zee-gedichten en kan ik onder deze titel alles
bundelen maar elk gedicht is meer een filosofische beschouwing dan poëzie.
Het is meer T.S Eliot die ik voor ogen heb gehad, zonder erin te slagen het
sterk poëtische van Eliot te benaderen, wat me onder de neus zal geduwd worden
als mijn bundel ooit waardig wordt gevonden voor een recensie.
En, als ik afga op
wat Gruwez vertelt hij had er duidelijk moeite mee - over een bundel
gedichten van Ronelda S. Kamfer, (De
Standaard van 7 september) dan kom ik voor mezelf maar wie ben ik tot het
besluit dat ik niets gemeen heb met de poëzie van deze jonge dame. Wat zo licht
en poëtisch is bij haar, is zwaar en vol bij mij, zodat de twijfel me overvalt
als ik lees:
vandaag
is het mijn huildag
ik
trek mijn witte jurk
aan
en ga blootsvoets voor
de
zee staan met
de
parels van mijn oma
om
mijn nek
En het gedicht gaat
op zelfde wijze nog elf regels verder. Je hoeft dus niet zo veel te zeggen te
hebben als het maar met poëzie is opgetuigd, zonder al te veel inhoud wat woorden
samen brengen, omwille van het beeld van het woord zelf dat dan meestal verrassing is. Maar ik, ik denk immer in de diepte en grijp naar wat ik denk schoonheid te zijn. Ik heb daarenboven
mijn ouderdom dus zou ik, in een ruk, al mijn gedichten moeten publiceren, waarin
ik mijn ganse bezit aan beeld, gevoel en geest etaleer. Evenwel, meen ik begrepen
te hebben dat er in deze wereld geen nood meer is om schoonheid uit te strooien.
Heb vandaag - de
vorige dagen ook al - niets dan vragen.
Al wat ik schrijf is een vraagstelling, mijn ganse leven is er een geweest. Ik
ben een vraag voor mezelf en het is die persoon die ik voor de leeuwen wil
gooien.
Het doen of het
niet doen is de kwestie. Zo, waar kom ik uit?
|
