|
Heb willen reageren op zeldzame stemmen die me bereikten.
Heb mijn bundel gedichten - van 29 december 2001 - waarover ik vertelde een paar dagen terug, gerijpt gevonden en herbotteld, aangevuld met een Epiloog die hier in première gaat voor zij die me lezen zullen.
Ware van de zee de
zang er niet geweest xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
we zouden hier niets
geschreven hebben,
noch over luchten,
noch over meeuwen,
noch over het
wentelen van de aarde om de zon.
We zouden niet
geschreven hebben
noch over dagen die
gingen, noch over
herinneringen. We
zouden geen vragen
hebben gesteld,
geen antwoorden gezocht.
Niet uitgekeken naar
de schepen op de horizon
geen verlangen gekend
om mee te varen
de volle wereld in,
om kennis te vergaren
en heel wat meer te
zijn dan bloed en aders
en geharrewar van doodgewone
verhalen.
Ware dag aan dag de
zee er niet geweest,
de bezieling van de
golven niet, het fluisteren
van de wind in dorre
struiken, het licht
van dag, van nacht
en van oneindigheid,
we zouden niet
geschreven hebben over God.
Wel Dante gelezen,
wel Lorca misschien,
maar geen gedicht
geschreven en niet getracht,
halsstarrig, de
bedampte wand te klaren
die alles wat
begrepen moet, geborgen houdt.
Om uit te komen
dan, al hoopten we het anders,
dat de wand bedekt
is langs de overkant.
Maar, dit alles
hadden we niet geschreven
ware van de zee de
zang er niet geweest
en niet de echo van
de vrienden die ons lezen.
Soms.
|
