|
Dit had een gedicht kunnen zijn.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Heb heel wat te
schrijven. Het belangrijkste omvat, samengebracht op wat bladen papier, de
wereld van de geest, uitgespreid in en over de oneindigheid van luchten tot
voorbij de horizon.
Dit is wat ik hier
verkondigen wil:
Ik dacht van de
aarde te zijn maar ik ben van de oneindigheid van zeeën en luchten. Ik dacht
van het sterven te zijn maar ik ben van het grote leven. Deze korte
ogenblikken, in het midden van de dag, opgetild door het licht, meegenomen door
de wind in de bomen, schrijf ik eeuwigheid, omdat ik even maar, een fractie van
een tel, de eeuwigheid heb aangeraakt met de vingertoppen van de geest.
De tijd had geen
vat op mij, ik voelde me vrij, ongebonden, open en ontvankelijk.
Ademend, het
Universum doordwarrelde me.
|
