xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Wat kan de Nationale Bank van België gemeen hebben met Tombouctou? Niet zo heel veel, ware het niet dat wat ze gemeen hebben enigszins in het ene geval minder maar in het andere zeer verontrustend is.

De NBB waagde zich aan een schitterend essay gewijd aan het nut en het negatieve in de indexatie van de lonen. Ze vergat hierbij een zaak namelijk dat de binding van de lonen aan de index, voor een bepaalde kaste in dit land, de sharia is en dat aan de sharia niet geraakt wordt.

En in Tombouctou staat de sharia voor de deur, met al de gevolgen van dien alleen al voor het mystieke verscholen in de naam zelf.

Deze universiteitsstad waar in de XVe eeuw, duizenden Afrikaanse studenten, in de moskee van Sankoré, onderwezen werden in mathematica, geneeskunde, filosofie door musulmanse oulémas, staat op het punt ingenomen te worden door de sharia. Met het gevolg dat honderdduizenden oude manuscripten van de XIIIe eeuw af, die op het punt stonden verzameld en vertaald te worden, voor altijd riskeren te verdwijnen als zijnde totaal overbodig en schadelijk.

Ik las hierover - en hoewel het ver van mijn bed is kan ik mijn onrust hierover niet verbergen - in Le Monde[1].

Ik neem uit het artikel een paragraaf over, namelijk wat journalisten in Tombouctou in juni schreven over wat zich in Mali aan het voltrekken is:

Ils détruisent tout ce qui peut symboliser la modernité: la télévision, les jeux vidéos, les livres en français, mais aussi les gravures, les enseignes lumineuses, la musique, les panneaux de sensibilisations contre le sida, les monuments historiques et les manuscrits anciens. Ils interdisent les promenades entre hommes et femmes, le port de bijoux et évidemment l’alcool et les cigarettes’.

Ik heb hier geen commentaar bij, ik houd het bij een verwittiging wat het glorieuze westen betreft.