xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het was op 15 mei 2010, dat ik met mijn dagelijkse geschriften/brieven begonnen ben. Hierin geïnspireerd door José Saramago die (bijna) elke dag een blog liet verschijnen die achteraf gebundeld werden in een boek met als titel ‘O Caderno’.

Ik las over het boek in Le Monde en kocht het in mei 2010 in Spanje als ‘El Cuaderno’, en na het boek te hebben gelezen en gehoord te hebben van Saramago dat hij hield van zijn geschreven woorden, heb ik gedacht dat ik ook van mijn woorden hield en ben ik ook begonnen, elke dag een bijzondere tekst te schrijven – nog niet als blog – met de bedoeling dit te doen tot de dag van mijn verjaardag, zijnde 29 december.

Ik had evengoed niet kunnen schrijven, niemand zou me enig verwijt hebben toegestuurd, behalve ikzelf omdat ik het me, in een ogenblik van overmoed, had opgelegd.

Ben daarna een paar weken gestopt tot ik vond dat ik verder moest en ben op 15 januari van 2011 herbegonnen met het schrijven van een on-ingelogde blog.

Pas op 16 juni 2011 (of was het 16 juli?) ben ik gestart met het inloggen van mijn dagelijkse boodschap; dus er is nog een verjaardag op komst deze van één jaar bloggen. Het spreken niet waard.

Achteraf gezien, is het bijhouden van een blog of dagboek een normaal iets. Velen werken eraan, laat in de nacht of vroeg in de morgen, en de verplichting elke dag te schrijven legt niemand je op behalve jijzelf. Achteraf blijf je over met een massa teksten, lijk iemand die marbels van diverse kleuren en diverse grootte., geslepen door de omstandigheden van de dag en de nacht bewaard onder een glazen stolp.

Een verzameling, zoals elke verzameling die ergens begint om nooit te worden onderbroken, tenware het leven er anders over beschikken zou.

Het verschil met de Portugese Nobelprijswinnaar is niet veel, alleen werden zijn woorden gepubliceerd, wat hij ook moge geschreven hebben. Ik stel me tevreden met het verspreiden van mijn teksten via internet, dit moet me volstaan en het volstaat.

Ik zou het Spaanse ‘ el cuaderno’ – ‘o caderno’ in het Portugees - kunnen vertalen door ‘schrift’, zoals in het Frans waar het kon vertaald worden door ‘Le Cahier’. Maar waar caderno en cuaderno,  een woord is met kleur en draagkracht, (le cahier kan ook nog), is ‘het schrift’ te armtierig als titel voor een boek.

De vertaler in het Nederlands, voelde dit ook aan, want  hij kwam uit op, ‘De andere Kant’, zijnde de vertaling van ‘el otro lado’, de woorden waarmee Saramago een van zijn dagen begint waarin hij zich afvraagt hoe de dingen eruit zien als hij er niet naar kijkt.

De vraag die ik me vandaag stel, en terecht, is een dubbele vraag. Houd ik het vol tot het einde van het jaar, en als ik het einde van het jaar 2012 heb bereikt, wat erna, doorgaan tot einde 2013?

Het zal wel.