|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De duiven huizen in
de torens van San Gimignano, en in de straten wonen de toeristen, verrast over
het aantal, voelen we ons goed er bij te zijn. Goed dat we de muren voelen
kunnen, dat we zien hoe de mossen en de tijd de oude stenen getekend hebben en
hoe het grote licht van Toscane, het licht van het land van Dante me
overrompelt. Wat mij vooral bezig houdt is dat hij er wandelde, dat ik in zijn voetsporen
loop. En, schreef hij er niet aan zijn Commedia, hij was er mee bezig, met het
deel dat reeds geschreven stond en het deel dat in potentie in zijn geest
aanwezig was -, zoals mijn blog al in mijn geest in potentie aanwezig was als
stond er nog geen jota op papier.
Zo komen de grote
momenten op me af, onverwacht maar des te duurbaarder en neem ik met mij, hier
in deze straten, allen die me duurbaar zijn, de vrienden die me lezen en zij
die me niet lezen, maar ik houd ze dicht tegen mijn gedachten aangeleund, hen
omhelzend omdat het zo grandioos is in de straten waar Dante liep en woonde, al
was het maar om een congres, welke ook, bij te wonen en te zeggen wat hij te
zeggen had.
Zijn woorden nog
hangend in de openingen tussen de stenen, klevend in de genen van de sporen van dwergvarens
hier en daar, zoals zijn woorden binnendrongen in de genen van de mensen hier,
de kunstenaar op de hoek met zijn miniatuur-aquarels en wat hij me vertelde
over de levensbomen die hij tekende, maar niemand kocht en ik hem toen zegde :dat
hij Dante tekenen moest: Ulysses en zijn gezellen, zijn boot ondergedompeld in
de baren; of Paolo en Francesca, de innig verliefden; of Graaf Ugolino knagend
aan het hoofd van de bisschop.
Materie te over,
waardevoller voor allen die Dante lazen en meedragen in de vezels van hun hart
dan de levensboom of de minuscule velden zonnebloemen, of wat hij ook tekenen
mocht.
San Gimignano waar
we waren, de duiven huizen er in de torens, de toeristen in de straten en
verheugd dat we een van de velen waren. Maar dan wel met Dante in het bloed.
En dan toch
gevonden wat ik zocht in een verscholen boekenwinkel, de man met een brede
glimlacht toen ik binnenkwam en vroeg of hij Vittorini had.
Elio ? antwoordde
hij.
Conversazione
in Sicila, antwoordde hij.
Si
heb ik geantwoord, Conversazione in
Sicilia.
Voor het slapengaan
lees ik van een man in een emotionele toestand, een toestand die ik ook heb
gekend, maar zeker niet vandaag:
La
vita in me come un sordo sogno, e non speranza, quiete.
Of het leven in mij als een doffe droom
en geen verwachten, rust.
Maar ik weet dat
hij vanuit het Noorden van Italië afreizen zal om zijn oude moeder te bezoeken
in Sicilia. En dit bezoek is grote literatuur.
Later, bijna
middernacht, staat de hemel vol sterren en planeten. Is er nu een afspraak
gemaakt met Dante of niet? ik wacht onder de bomen van eeuwen. Het land beneden
mij een donkere rust.
PS.
Ik hoorde van Koen,
mijn schoonzoon blij dat hij me las - dat Toscanië fout is, dat Toscane meer
dan voldoende is, waarvan akte.
|
