xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Je zult je nimmer vervelen als ik schrijven ga, het liefst in de schemer van de morgen, of naar de avond toe als het licht verdwijnt tussen de bomen, of laat in de nacht met Venus – zoals nu – een schittering, hoog in het westen.

Venus de ‘nagekomene’, volgens Immanuel Velikovsky (1895-1979) die in de jaren vijftig - stel je voor, ik was toen drieëntwintig - de wereld van historici en astronomen, op zijn kop zette met zijn ‘Worlds in Collision’ en ‘Ages in Chaos’. Wat mij betreft echter staat één zaak vast, Velikovsky heeft mijn wereld verruimd, heeft me letterlijk gekatapulteerd in de Bijbel en de geschiedenis van de Oudheid .

Had hij gelijk, met zijn theorie over Venus die als laatste planeet ons zonnestelsel is binnengedrongen? Ik weet het niet. Dit is zijn zaak – alhoewel zijn theorie tot de verbeelding spreekt – maar voor mij is het Venusprobleem met het ‘green-house- effect’ van Carl Sagan, een zaak voor de astronomen.

Wat ik wel weet is dat Velikovsky me een belangrijke evolutie heeft doen ondergaan. Zoals voor Boris Pasternak de Russische revolutie het dak boven zijn hoofd had weggenomen – lees zijn Dokter Zhivago - zo heeft Velikovsky me de Yahweh van de Bijbel, de sprekende, tussenkomende Yaweh, Hij die de zon en de maan deed stil staan boven Gibeon, ontnomen. En van gebeurtenissen zoals de ‘tien plagen van Egypte’ weet ik nu dat deze in zich de beschrijving dragen van een enorme catastrofe die ongeveer 1500 voor Chr., het Midden-Oosten heeft geteisterd, misschien zelfs doorgedrongen is tot in Mexico.

Dit en heel wat meer betekende Velikovsky voor mij en het is het woord ‘Venus’, de Venus die ik zag tussen de bomen toen ik zo-even nog buiten was, die onverbreekbaar, telkens en telkens weer het werk van Velikovsky oproept in mij.

En wat die Tien Plagen betreft en de uittocht uit Egypte is het me duidelijk dat dit gebeuren centraal staat in de geschiedenis van Israël. En ik ben niet alleen, het zou me ook niet verwonderen indien ik hier op een of andere dag een blog zou over schrijven.

Ik weet echter dat ik me heel geborgen moet houden wat Velikovsky betreft, dat ik er beter aan doe niet verder over uit te weiden, want zij die nooit Velikovsky lazen, maar wel lazen wat over hem geschreven werd door zij die hem evenmin lazen, liggen op de loer.

Een zaak moet ik nog kwijt Velikovsky is geen Von Däniken.