xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het bijhouden van een Blog heeft een grote weerklank op zijn lezen en schrijven. Alles centreert zich op het onderwerp dat hij behandelen moet. Voor hij eraan begint is er de vrees leeg te blijven en een dag te moeten overslaan, wat tot hiertoe nog niet gebeurde. Maar het zou wel eens kunnen. Hij zoekt overal. Zo heeft hij een hoop documenten waaronder brieven, teksten van eigen voordrachten of essays van vrienden en kennissen die hij bewaard had, telkens met zijn bemerkingen in de marge of op een kleefblad erbij.

Zo viel hij vandaag op een tekst van een oude vriend, Dorsan G. Een tekst die in vele punten evenwijdig liep met zijn gedachten over dood en heropstaan na de dood. Maar hij vond dat het geheel de metafysische diepte miste die hij er zou aan gegeven hebben en teveel de steun zocht in het dogmatische van de Kerk. Dogma’s die Christus nimmer heeft uitgesproken of op het oog had.

De geest, of het metafysische van en in het Universum moet gezien worden als de spil waaromheen dit Universum beweegt en evolueert, en de geest van de mens is er een particule van. We weten echter niet precies wat die geest is of zou kunnen zijn, want hij werkt in stilte en in afzondering,

Hoe zouden we dan ook maar in de geringste mate kunnen verklaren wie of wat God is om de durf te hebben, al wat niet met zekerheid geweten is, in te kleden, uit te drukken in woorden en niet geborgen in symbolen?

Toch vindt hij in het essay van Dorsan zinnen die hem treffen. Zo leest hij:

Il est permis de croire que ce n’est que dans la mesure où il aura durant sa vie terrestre, fait pencher la balance du côté esprit que l’homme rejoindra après la mort de ses cellules, la lumière de cet esprit originel et universel qui existe en dehors du temps et de l’espace.

Hij deelt deze mening volledig. Het is een zin die hij ook al moet geschreven hebben, misschien zelfs in een van zijn blogs, of dan toch minstens aangeraakt. Maar het zijn maar woorden. We wachten liefst nog even alvorens de stap te zetten.