xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een roze gloed tussen de bomen in het zuid-oosten. Ugo hoorde het fezelen van de vogels in de beukenhaag. Hij dacht nu wordt het beter, de pijn in mijn leden zal stilaan verdwijnen en mijn gedachten zullen zich openen. En als hij buitenkomt, de eerste regel van een gedicht die hem overvalt, een regel die hij nimmer schrijven zal, lijk de eerste lijn van een tekening die hij nimmer maken zal.

Is het aldus dat hij zijn boek wou beginnen?

*

Hij herinnert zich het begin van ‘L’Evangile’[1] van l’abbé Bruckberger handelend over het evangelie van Johannes:

‘Du premier mot l’Evangile de Jean crève le plafond du temps, il transcende les siècles et les générations qui se succèdent, il s’établit dans l’éternité.’ 

Een zin, zoals die eerste zin van Johannes: ‘In het begin was het Woord’ kan natuurlijk niet meer geschreven worden. Het is een zin gestrand voor de eeuwigheid, een echo dragend, die tijd en generaties overstijgt, maar misschien kan er nog wel een zin gevonden zoals Dantes eerste versregel uit zijn Inferno:

Nel mezzo del cammin di nostra vita

Mi ritrovai per una selva oscura...

Maar hier ook dankzij wat volgt is het een zin die niet na te schrijven is.

Of is een eerste zin van een boek wel belangrijk? Hij kent een boek dat een Prijs kreeg in Vlaanderen en dat begint met: ‘Alle begin is moeilijk’. Maar hij vindt een dergelijke zin beschamend.

Hij wil in zijn boek, de grens van de realiteit overschrijden, omdat hij binnen wil wandelen en vertoeven in de wereld achter de wereld van elke dag, zijnde deze van het transcendente, het sacrale, het domein van Hij die in de wereld een naam draagt van amper drie letters? Hoewel een dergelijk boek vandaag niet meer geschreven wordt en zelfs, indien het nog zou geschreven worden, wordt het niet meer uitgegeven noch gelezen, daar te ingewikkeld, te ver gezocht, te weinig verhalend, te ongeschikt om te boeien.

Maar, als het niet is om meer mens te worden, als het niet is om via de kennis van anderen, dichter te komen tot wat niet te noemen is, welk is het nut van een boek; welke vreugde biedt het ons als het geen uitdaging is, als het niet opduikt alsof er iemand is die je in de gaten houdt en er voor zorgt dat je leest wat je lezen moet?

Hij zal in elk geval schrijven wat hij schrijven moet, zelfs al heeft niemand er behoefte aan.