|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Elle a dit oui
De dagen komen en gaan, en
zo komen en gaan mijn Blogs. Maar er zit meer afwisseling in mijn teksten dan
dat er afwisseling steekt in de dagen die een ritme kennen van opstaan en
slapen gaan, en tussenin, de momenten dat ik neerzit om te schrijven, wat nu
ook, sinds bijna twee jaar, deel uitmaakt van mijn levensritme.
Op de dag van Allerheiligen
maar dit verschijnt pas op mijn Blog van 3 oktober - waren er twee gebeurtenissen.
Ik maakte kennis, via
Internet, dankzij Kim en Jeroen ze bezochten zijn atelier - met het verbazende
werk van een jonge kunstenaar, Nick Erwin. Nu, er kan wel elke dag een nieuwe kunstenaar
ontdekt worden op het Internet, maar Nick Ervinck is meer dan een uitzondering,
wat hij maakt is geniaal. Zoek het maar eens op, het loont de moeite.
Maar voor mij had een
tweede gebeuren, een heel bijzonder, ontroerend karakter. Meer dan een Blog is
het waard, als een kleinzoon, die je van kleinsaf heb gevolgd, op een morgen
plots voor jou staat als een ernstige jonge man, en je een fles champagne aanreikt,
je aandacht vestigend op - en je grijpt naar je leesbril het speciaal
aangebracht etiket waarop te lezen staat: Elle
a dit oui.
Hij heeft haar de vraag
gesteld en nu roept hij het uit, opdat de wereld het weten zou: Elle a dit oui of, ze is in zijn armen
gevallen en heeft, met tranen in de ogen, in haar grote liefde voor hem, ja
gezegd.
En jij, oude man met een
jong hart, toen je begreep waarover het ging, hield je tranen geborgen, omdat
hij je eerste kleinzoon is die je met dergelijke verrassing overvalt.
Nochtans, dat zoiets zich
zou voordoen was te verwachten. Anthony was al meer dan een tijd samen met die
lieve, kokette, verstandige Ruth, maar dat het zo ineens gebeuren zou dat hij
haar ten huwelijk zou vragen, en dan nog op de wijze waarop het gebeurde, en
meer nog, op de wijze waarop hij het verkondigde, geschreven op het totaal
vernieuwde etiket op een fles champagne, was meer dan origineel.
Hij, Anthony, is me totaal ontgroeid,
ik zie hem in mijn gedachten nog steeds als jonge knaap, maar hij is ondertussen
een jonge man geworden die heel goed weet wat hij wil.
Ruth en Anthony, ze zullen
samen hun wegen gaan, innig gebonden aan elkaar als één persoon. Hun verhaal zal
geschreven worden in woorden van wijsheid dat hun geluk zal zijn, aan elkaar gesmeed tot hun
haren grijzen en verder nog.
|
