In de toestand waarin ik verkeer en de wereld omheen mij, met de bedreigingen erbij, ben ik teruggegaan naar wat ik ooit schreef me inspirerend op de grote Dante: 

‘Considerate la vostra semenza: / fatti non foste a viver come bruti, /  ma per seguir virtute e conoscenza[1].’ 

Dante die in de Hel Ulysses – een vlammetje - ontmoet. Ulysses die vrouw, zoon en vader achterlaat om terug de zeilen te hijsen en zijn gezellen oppept met de woorden:

'Gezien je herkomst ben je niet gemaakt om als verwilderden te leven maar om deugd en kennis na te streven.' 

De prachtige Dante die ons aanraadt de tijd te gebruiken om grote dingen te doen. Dante die weet hoe de mens zich gedragen moet, het hoofd gericht naar wat de sterren ons leren kunnen: de oneindigheid aftasten met de voelhorens van de geest. Om te trachten een antwoord te vinden op de grote geheimen van het leven.

En ik stel me de vraag hoeveel er zijn die hompen brood en tassen rijst in overvloed hebben en zwemkommen vol water; hoeveel er zijn die inzicht willen hebben in de geheimenis der dingen; hoeveel er zijn die, zoals Dante-Ulysses, zoekend willen zijn, om een beeld te krijgen van Wie of Wat het is, die zon en sterren bewegen doet en in beweging houdt zoals het gebeurt?

De wereld is wat hij is, maar – en ik ondervind dit nu – als je vechten moet om in leven te blijven met een grote leegte in maag en hoofd, is het moeilijk om een Ulysses te zijn.

We leven nu eenmaal  in een wereld van ongelijkheden als ik de beelden zie op televisie van de vele kampen vluchtelingen op de wereld, en de mens die er moet in leven, dag na dag, van morgen tot avond, tot nacht, en, zonder enige verbetering in het zicht.

Ik zou dus, om te beginnen, me voelen moeten als een bevoorrechte die de grote luxe kent, te kunnen leven naar de geest in hem en elke morgen te vertrekken van uit het landschap van die geest om zijn dag door te brengen; gelukkig zijn de kans te hebben gekregen creatief te zijn, in welke mate ook, maar te kunnen leven als een homo sapiens, als mens die denkt op weg te zijn  naar de homo sapiens-sapiens, en te werken in die richting, bewust van het feit dat het de enige weg is die we te bewandelen hebben.

Dante wist dit maar al te goed: ‘considerate la vostra semenza’, ‘kijk uit naar je herkomst!

Wat ik schrijf is wat ik voel en hoe ik ben ingesteld, hoe het leven, de omstandigheden waarin ik ben opgegroeid me gevormd hebben.

Evenwel, meer dan ooit, indachtig Dante die wist dat Dame Fortuna goede periodes afwisselde met slechte.

[1] Dante: Inferno, canto XXVI : 118-120