Waarom deze vrijdag een goede was weet ik niet, ‘vendredi saint’ past me beter. Ik volg de Mattheuspassion op Klara.

Het gebeuren, de kruisdood van Christus staat in mij gegrift, Ik kan het niet wegnemen en wil het niet wegnemen ook niet. Zijn dood is niet alledaags, op een kruis of wat Breugel er ook van maakt, handen en voeten doorboord is geen sinecuur.

Ik ga er ditmaal niet aan voorbij, zoals ik het de vorige identieke vrijdagen wellicht gedaan heb, maar deze hier van 29 maart 2024 is een bijzondere, het kan mijn allerlaatste zijn.

Jezus moet een fier mens geweest zijn, een oosterling, sterk van geest, hij  stond op zijn rechten en hij wist dat de geest primeerde op de dood. Hij is dus bijna vrijwillig de dood ingegaan, want wellicht had hij er door zijn woorden kunnen aan ontsnappen .

 Is het om een voorbeeld te stellen, om de stupiditeit van de mens aan de kaak te stellen  dat hij in niets heeft willen toegeven en zijn woorden eer heeft aangedaan?

Ik zie geen andere reden want de vergeving van zonden is al lang vergeten zelfs de betekenis van het woord zonde is verloren gegaan.

Ik herlas het ogenblik van zijn sterven bij Johannes. Maar Ik hoefde het niet  te herlezen. Ik ken het zo. Hij sterft met aan zijn voeten, Maria, zijn moeder, de zus van zijn moeder én Maria Magdalena. Geen enkele van de apostelen is aanwezig toch niet dichtbij het Kruis.

En dan spreekt Christus tot zijn moeder:

‘Vrouw ziedaar uw zoon en aan Maria Magdalena, zoon ziedaar uw moeder. Waarmede hij duidelijk zeggen wilt  dat het Maria Magdalena is die nu voor zijn moeder zorgen zal.

Het is niet mogelijk Johannes hierbij te betrekken. De  feiten zijn er en deze worden bekrachtigd door de aanwezigheid van Maria Magdalena als eerste bij het graf.

Da Vinci wist dit ook en hij plaatste Maria Magdalena  naast Jezus op zijn Laatste Avondmaal. Niemand anders dan zij, was die apostel.

Geschreven met een te laag zuurstofgehalte. Ik neem medicatie maar weet niet hoe dit hier gaat uitdraaien, goed of niet goed.