Ik word vergeetachtig.

Mijn blog van gisteren en ook van eergisteren (?) had ik vergeten in te loggen. Spijtig want ik had er lang aan gewerkt en was laat op de avond klaar gekomen. Daarenboven waren het  heel belangrijke blogs waarin ik een stelling trachtte te verdedigen die als revolutionair kan gezien worden en eigenlijk was mijn blog van gisteren er een samenvatting van.

Ter verontschuldiging kan ik enkel aanhalen dat ik ook lang gewerkt heb aan mijn gedicht GENESIS dat ik volledig gezuiverd heb van de voor mij overtollige woorden. Wat er nu mee gebeuren zal houd ik nog in beraad, maar ik ben nu vrij de Hel van Dante te herbekijken en te trachten de belangrijkste passages erin in te brengen in andere teksten gehaald uit mijn blogs van vroeger.     

Aldus, na al wat ik de laatste dagen geschreven heb kom ik terug met beide voeten op de vaste grond, want ik meen dat ik in een domein, een begin van moeras, terecht gekomen was waar ik nog moeilijk uit kon.

Mijn nieuwe idee zie ik als een verademing. Hoe deze tot stand gaat komen weet ik nog niet maar ik kijk er naar uit.

Belangrijk is dat ik bezig blijf, dat ik uit mij haal wat er nog uit te halen is, want de tijd die me nog rest is sterk beperkt, ik voel het aankomen, ik heb meer slaap nodig in de dag want  ik sta stijf en verwonderd op elke dag.  Uitkijkend naar wat de dag worden zal.

IK hoop wel mijn blogs te kunnen blijven verzorgen zoals altijd en zeker deze niet te laten vallen. Indien dit gebeuren zou dan ware dit een nederlaag die ik moeilijk verteren zou.

Maar ik heb hoop en van de hoop zegt men dat hij doet leven, het leven dat ik broodnodig heb.