Hij denkt dit is een morgen om een gedicht te schrijven. Om de zin: ‘in de vlakte van de geest wachten vele zaden om te kiemen’, die al dagen in hem in beweging is, uit te schrijven.

Het zijn zaden die herinneringen zijn, wachtend in het woud van zijn verre jeugd. Hij weet dat de woorden eens komen zullen, dat ze zich aan het voorbereiden zijn en ineens zullen opduiken. Klaar, onverwacht maar duidelijk geritmeerd en gekleurd in klank.

Omdat hij bezeten is zijn gedachten neer te schrijven, bezeten is om al wat in hem als woord ontstaat te bewaren, te planten alsof het zaden waren, klaar om te kiemen. Woorden in een woud van woorden, een ondoordringbaar woud van woorden, een woud dat een tijd zal blijven strak en onbewogen als hij er niet meer zal zijn.

Hij ziet in een flits de ruimte van de kamer zonder hem, de boeken op op de tafel, in de rekken, de schilderijen, de tekeningen, de vele dingen die hem omringen, alles zonder hem, zonder zijn lichaam er over gebogen of er langs wandelend,, zonder  zijn stem, alles ademend maar leeg van hem.

Koester je herinneringen nog voor een tijdje, vertel ze, hang ze buiten op een wasdraad zoals moeder het linnen buiten hing in de zon, destijds, nu je weet en elke dag ondervindt dat je lichaam aan het aftakelen is en ook, wat erger is, dat de geest je bijwijlen in de steek laat als je zoeken gaat naar een naam of naar een zin die je las of naar de naam van de componist van  een  concerto dat je hoorde.

Je weet wel dat je niet alles optekenen kunt, dat er heel wat, al heb je al heel wat geschreven, van jou zal achterblijven, zelfs een deel van het essentiële.

Evenwel, zal er dan ook iemand zijn die op een of andere verjaardag van jou iets zeggen/schrijven zal over wie ik was en hoe ik er was, zoals een vriend, Roger Tas -om hem eens te noemen want hij  schijft regelmatig dergelij ke stukken -naar aanleiding van het overlijden op 22 februari 1941 van Stefan Zweig ons een heerlijk maar treffend stuk literatuur aan Zweig gewijd, per mail heeft gestuurd.

Ik denk dat er heel wat literatoren zijn die in stilte aan het schrijven zijn aan een of ander werk.

Niet zoals ik die ermee te koop loopt.