Naast Hertmans ligt nu ook Ouspenski naast mij, niet omdat ik hem herlezen wil, maar enkel omdat ik hem naast mij wil, omdat hij een gezel is van vele jaren die ik ooit ontmoet heb in een boekenwinkel in Sierre, Valais, op een wijze die ik altijd ervaren heb als een ontmoeting die gewild was. Zoals er andere boeken gewild zijn geweest waaronder een essay van Borges over de Divina Commedia, een klein onschuldig uitziend  boekje dat ik  kocht in Alicante.

Dit gaat dan over ontmoetingen met boeken die op je weg worden neergelegd zodat je ze niet voorbij kunt zonder ze in te kijken en te kopen. De ‘Tao of Physics’ is er ook zo een en er zijn nog andere.

Het zijn boeken die een belangrijke rol hebben gespeeld in mijn leven, die alle hebben bijgedragen tot de persoon die ik nu ben en tot de dingen waarover ik thans schrijf. Met als hoogtepunt bij al dit, de rijzige gestalte van een man in een abominabel Engels op TV, Immanuel Velikovsky die me aanzette om ‘Worlds in Collision’ te lezen en me binnen leidde in de Bijbel. Ik weet nog waar ik het boek kocht, bij ‘Smith & Son’ op de Adolphe Maxlaan in Brussel.

Wat ik schrijf is het resultaat van de lezing van al deze werken en honderd andere, het zijn hoofdzakelijk, de boeken die me gevormd hebben en me de weg hebben getoond om zelf dingen uit te zoeken en erover te schrijven.

‘Waar haal je je inspiratie?’ vroeg een jonge dame me deze morgen. Ik heb haar willen antwoorden dat  ik oud genoeg ben om geïnspireerd te zijn door het  leven dat ik gekend heb, maar dit geldt voor elk van ons. Er zijn er die het voor zich houden, er zijn er andere die de behoefte kennen, de dingen uit te schrijven en bloot te geven.

Maar oud worden is een leerschool; Je kunt die opvullen met het lezen van boeken of met het  schrijven van boeken. Van dit laatste, het schrijven,  ben ik teruggekomen, ik heb me enigszins vergaloppeerd en de moed, de inzet, meer de kunde wellicht, ontbreekt me om te herbeginnen. Ik heb trouwens nog heel wat schikkingen te treffen met wat er al staat.

Anderzijds kan ik niet voorbij aan de ‘Essays’ van Stefan Hertmans, vooral deze van voor het jaar 2000.

Ik heb dus nog heel wat te lezen en te schrijven.

If?