Ondanks wind en regen wordt het een heldere dag, een vriend mailde me, hij is in ‘Zinal.CH’ en stuurde me enkele foto’s. Onder meer deze van de Besso die, zoals de Matterhorn is voor het mondaine Zermatt, de totem is voor het volkse Zinal.

Hij weet nu, want ik antwoordde hem, dat hij me ontroerde en niet in kleine mate, én met het feit dat hij daar was én met zijn foto’s. Er bewoog iets in mij te weten dat hij er rondlopen zal wetende dat hij tot zichzelf zeggen zal - op welke plaats hij zich ook bevinden mag - Karel was hier.

Ik zal hem dus vergezellen als hij wandelt over de brug over de Navizence en verder, ‘Le Plat de la Lée’ in. We zullen beiden oog hebben voor  de gevlekte orchis links van de wegel en verder rechts, voor de ‘linaigrettes’ in een poel water.

Als hij enkele honderden meters verder de weg zou verlaten en opgaan tot het kleine bosje rechts tegen de rotswand, zou ik  meegaan met hem en uitkijken naar de kleine orchidee  die daar ergens groeien moet tussen vlekken mos..

Misschien hebben we het geluk  er een te vinden om een foto te maken misschien niet, er staan echter bloemen genoeg en zelfs, dichtbij  de rotswand, struikjes génépi én edelweiss

Maar we zouden verder gaan tot aan de brug met het rotsblok ‘Arpittetas, chemin difficile’ en over de brug, stroomafwaarts terugkeren op de wegel langs de stroom, rijk aan een grote variëteit aan flora en misschien, naar gelang het uur, stoppen aan het restaurant bij de forellenvijver en er gezeten buiten aan tafel ‘une truite au bleu’ bestellen met een glas Fendantwijn..

Ik naast hem gezeten, luisterend naar wat hij te vertellen heeft en wat hij zich voorgenomen heeft te doen.

Zou hij het nog wagen de berg op te gaan, langs le ‘Chalet blanc’ naar ‘le Roc de la Vache’ of, op het einde van ‘Le Plat de la Lée’, verder gaan tot la Cabane du petit Mountet'?

Zou hij, met Gerda, zijn echtgenote?