Hoog 
op de rots gezeten,
hier verbleven
in het absolute van het licht,
er ons ademen wind
en water is en verderaf

herinnering
aan hoe we er waren
en hoe we er hadden kunnen zijn.

En al wat zichtbaar
en wat onzichtbaar is
geregen aan elkaar,
verweven in
een kwantumwereld,
door het woord bezeten.

Uitgeschreven al
zoals het hoort
op folio’s oud papier:

stil geluk
daar te zijn
en van het schrijven.

We zijn er veel gebleven
en er teruggekeerd.

In een lichte geur
van vlier en sternanijs
aan Rilke er gedacht,

op de noen.