Ondanks alles wat me bezig houdt en in het bijzonder, de staat van mijn hart en de zorg om mijn vlug vermoeid zijn, toch nog dit in verband met het uitdijend Universum waarin Lemaître een ‘begin’ zag aan het Universum – wat Einstein niet zag - en hij het Oeratoom en de Oerknal bedacht. Ik vertelde hierover in mijn blog van 19 maart.

Het is iets dat mij, of ik het nu wil of niet, bezig houdt, de ‘Oerknal’ steekt de kop op en het blijft een verraderlijk iets voor de gang van mijn gedachten, eens ik neerlig in de nacht en de slaap weg blijft.

Alles wel overwogen, de ‘knal’ en het noodzakelijk simultaan ontstaan van het Higgsdeeltje of welk ander deeltje van Richard Feynman ook, denk ik dat de wetenschap nimmer in staat zal zijn de formule van  het ontstaan van het Universum te schrijven en wel, omdat er geen wetenschappelijke formule is, omdat de oorsprong ervan niet te zoeken is op het ogenblik van het ontstaan van de tijd maar ervoor, en ervoor is er maar een mogelijkheid het Universum was er, het was er in een tijdloze, potentiële toestand van het Zijn.

Of anders geformuleerd: te omschrijven en te ontdekken is niet het ontstaan van het Universum, hoe het gebeurde en waarom het gebeurde maar wel het vinden van de formule van het begrip ‘God’.

Pas dan zal geweten zijn wat het mysterie van het ontstaan en het erzijn van een Universum betekent en hoe de formule ervan is, als er tenminste ooit een formule gevonden wordt door de homo sapiens van nu.

Wat ik uiteindelijk voorzie is dat we zullen moeten wachten op de homo sapiens in de tweede macht of misschien in de derde macht. Dus niet voor de wetenschap van nu. We zullen geduld moeten hebben tot de Kosmos ons die nodige wijsheid heeft bijgebracht.

Tenware we er niet meer zouden zijn om ooit tot die wijsheid te komen.