De komst van het licht is een kosmische wetmatigheid, de komst van mijn blog is om het even wat maar geen zekerheid, het kost me wat, soms heel veel, zijn komst zal ophouden als voor mij het licht niet meer zal opstaan, dit is dan mijn wetmatigheid en ik hoop dat deze ook geschreven staat in de kleine letters van wat de Kosmos is.

Want ook mijn blog heeft een kosmische inslag, waar zou ik anders de woorden gaan halen die ik schrijf dag aan dag. Van het ogenblik dat ik neerzit voor mijn klavier ben ik erop ingesteld, van   dan af is het een fluitje van een cent, is het een kwestie van tijd en wat is tijd, tijd is onbestaande, zijn ogenblikken die in elkaar schuiven, ogenblik in ogenblik en het is enkel het ogenblik dat telt, het is dan dat gebeurt wat moet gebeuren, gebeuren opdat de Kosmos in beweging blijven zou, alles een kwestie zijnde van ogenblikken: voorbereiding en uitvoering, voortdurend voorbereiding vervat in uitvoering en omgekeerd.

Het fenomenale hierbij is dat mijn blog geen voorbereiding is, dat hij komt niet zoals de regen komt, aangekondigd, maar plots, opduikend uit het ‘niet’ van het zijn.

Dit is de indruk die ik heb van het ogenblik dat ik begin tot het ogenblik van het laatste woord, dat eigenlijk nimmer het laatste is maar het begin van het daaropvolgende, doorlopend reeds tot het einde ervan, dat ik niet ken, dat ik pas kennen zal als het er staat.

Wat ik nu schrijf is misschien gebazel maar het is op deze wijze dat alles voltrokken wordt, dan toch wat mijn geschriften betreft. Veel meer zijn ze niet. Een fractie ervoor bestond niets ervan, dan toch niet geschreven, maar iets in mij zorgt ervoor dat ze vastgelegd worden en aldus ontstaan uit het niet-bestaande, een schim van wat gebeurde met het ontstaan van de Kosmos die ook moet ontstaan zijn uit het onbestaande, ‘het Onbestaande’ dat toen al moet bestaan hebben onder een vorm die toen bestond als ‘onbestaande’.

Om nog maar eens te verklaren dat er in den beginne iets moet geweest zijn dat materieel nog niet bestond maar waaruit al het materieel zichtbare is ontstaan, of de Kosmos ontstaan uit het niet-materiële, zijnde de geest.

De vraag stelt zich hierbij of de geest ook een materiële vorm hebben zou, en of het Higgsdeeltje er een deeltje van zou zijn. Wat ons overstijgt!

Aldus op deze 21 november komende tot het besluit dat ik nog maar eens terechtgekomen ben, waar ik in lange tijd niet meer vertoefd heb, in het onwaarschijnlijke waarschijnlijke.

Ikzelf voel me er goed bij, en jullie?

Ik vraag me trouwens af hoe het godsmogelijk is geweest voor mij, om vertrekkende uit de opkomst van het licht, de opkomst van de geest te puren, de geest die me gedurende enkele ogenblikken, de tijd van het schrijven, bezeten heeft, bezeten zoals een man de vrouw bezit en zich erin oplost met een schreeuw.