Ik ben opgestaan deze morgen om allen die me vandaag zullen  lezen een bijzondere dag toe te wensen, een dag zoals er van tijd tot tijd een opduikt in het jaar of als het heel goed gaat een in de maand. Ik bedoel er niets meer mee, enkel dat het voor mij een dag is waarin ik in het bijzonder wil begaan zijn met allen die er zijn en staan om te horen hoe ik het stel en blijf stellen.

Wel ik stel het goed ondanks er voldoende redenen zijn om te zeggen dat het minder goed gaat maar dit minder-goed-gaan is voor mij al voldoende opdat ik het verzwijgen zou om op te hemelen feit dat ik er deze morgen nog steeds ben en dat ik met een goed gevoel denk aan jullie. Wat kan ik meer verwachten of kunnen jullie verwachten meer van mij.

Wel is het zo dat het leven me in zijn greep houdt en dat ik er volop van geniet, zo van geniet dat ik het schrijven wil, het uitroepen wil dat ik er nog steeds ben, geestelijk zoals ik er altijd was en dat ik dank, meer dan dank, wat of wie ervoor gezorgd heeft dat ik deze morgen met een goed gevoel jullie schrijven kan vanuit de kamer die mijn openheid is naar jullie die dit ooit lezen zullen, vandaag of morgen of wie weet, maanden, jaren verder.

Een vriend – alsof je niet allen mijn vrienden zou zijn – schrijft me regelmatig dat hij die schrijft blijft, wel ik schrijf om te blijven, om er nog te zijn als ik er niet meer zijn zal. Vooral vandaag ben ik gelukkig én om het kunnen schrijven én om te schrijven wat ik achterlaat. Het is niet aan elk van ons gegeven om op te staan en te beginnen met jullie een mooie dag toe te wensen en er zich gelukkig bij te voelen het te doen en vooral het te kunnen doen.

Uiteindelijk wat zal ik hier gezegd hebben dat ik nog niet zou gezegd hebben: dat ik me goed voel, ondanks ik redenen genoeg heb om het tegendeel te zeggen wat mijn lichaam betreft, maar het is een geestelijk goed gevoel dat ik ken, uitzonderlijk deze morgen van deze dag in de herfst ook de herfst van mijn leven. Wachtend op het eerste licht, vooruitziend naar wat de dag me brengen zal al was het maar een boek, het boek van Hertmans, zijn ‘Verschuivingen’ die ik verwacht; al was het maar wat Klara me brengen zal of zelfs, de aanwezigheid van Inge de kuisvrouw die vandaag komt.  

Al was het maar het feit dat ik geschreven heb wat ik schreef denkend aan jullie die me lezen gaan eens dit verschenen is op mijn blog van morgen 25 oktober, een gewone dag in het jaar die zoals ik het al zegde ophemelen wou om er een bijzondere dag van te maken, om er voor te zorgen dat wat ik voel over gaat naar jullie en dat we allen samen er een goed gevoel op na houden, de ogen gesloten op al wat er gebeurt in deze wereld opdat die vandaag niet ‘vreselijk’ zijn zou.

De dag lang.