Elke morgen dompel ik me in de muziek van ‘Klara’ in de hoop, in de klanken die ik hoor de woorden te vinden waarmede ik mijn geschiedenis beginnen kan. Ik stel me de vraag of het omgekeerde ook zo is, de componist zoekt hij ook zijn heil in landschap van de woorden om te componeren?

Het zal wel, hoewel we beiden tal van mogelijkheden hebben, is de muziek voor de schrijver en zijn de letteren voor de componist, voedzame bronnen voor de creatieve impuls waar ze beiden  nood aan hebben om te blijven verder gaan. Immer verder, terwijl ze aan het schrijven of componeren zijn denken ze reeds  aan wat erna. Een altijd durend proces van het creatieve dat borrelt in hen.

Verder gaan is onze adem  is onze levensdrang, het is onze wijze van leven en de weg die we nemen hangt af van de persoon die we zijn of willen zijn en dat zijn uiting vindt in wat we presteren en hoe we het doen.

Het is duidelijk dat dit van mij het schrijven is, de drang er naar is zo ver gevorderd, heeft zich zo diep in mij gevestigd dat ik me geen leven meer kan indenken, niet schrijvende.

En ik heb geen idee meer van al wat ik al geschreven heb en herschreven. Ik weet dat de basis van mijn boek zich situeert ver voor 2009 en dat die erna regelmatig hernomen werd zo dat ik verschillende versies heb die ik  als boek had kunnen publiceren. Ik heb zelfs geen zekerheid dat ik het goede en volledige manuscript heb gestuurd naar de uitgever en wat erger is, ik blijf aarzelen één versie ervan te verwijderen.

Ik zit dus gevangen in mijn teksten; ik geraak er niet meer wijs uit, hoe zouden mijn erfgenamen er ooit kunnen in slagen?

Evenwel de essentie ervan werd nu beveiligd en deze zal na mij nog een tijdje blijven, zeker in de Koninklijke Bibliotheek waar twee exemplaren van mijn boek zullen worden neergelegd en ook een in de Koninklijke bibliotheek van Nederland, mijn naam wordt aldus vereeuwigd, al weet ik niet hoe ‘eeuwig’ dit is.

Weet ik niet of mijn naam, achteraf, in een of ander geschrift zal opduiken maar ik wacht toch, ook met een flard van hoop op enkele reacties.

Ik ben nu een verschijning in de wereld van de schone letteren. Ik had er meer zorg moeten aan besteden, had een beter boek moeten schrijven.

Heb ik de moed en de kracht om het geheel te herzien voor een tweede uitgave ervan?