Heb dus deze morgen het zoveelste bericht opgetekend dat ook – dit weet ik nu – gelezen wordt in Phuket, Thailand en wie weet op welke andere plaatsen ook. En wat meer is, ik ben hierover niet meer verwonderd, een dergelijke mogelijkheid kreeg ingang in onze levensgewoonten, wat honderd jaar geleden met de normale post een maand vergde vergt nu amper een paar seconden. Hoe komt het dat het nu kan en vroeger niet, wat is er veranderd?

In feite niets, de natuur is nu wat hij honderd jaar geleden was, zo denk ik toch, maar we zijn begonnen hem beter te kennen en in te zien welke mogelijkheden hij ons bieden kan. Het is de mens,  het intellect van de mens dat meer inzicht verwierf in de structuur van de natuur en de middelen ontwierp  om te maken dat via Outlook deze optimale communicatie mogelijk werd.

Wat moet er ons verbazen, het feit dat we dit ontdekt hebben, of het feit dat de natuur is zoals hij is, gestructureerd opdat de mogelijkheid kon gevonden worden. Elke andere structuur en de Outlook van nu onbestaande.

Dit is waarop ik me focussen wil zonder evenwel minachtend neer te zien op de vorser die de geheimen achter de Outlook heeft gevonden, uitgetest en toegepast heeft, maar alles samengenomen is het de immense orde en gerichtheid in de natuur die gemaakt heeft dat Outlook bestaat.

En dan kijk ik terug naar wat er gebeurde op het ogenblik van de Big Bang, want het is op dat ogenblik, of  een fractie tijd ervoor dat alles al kon ontstaan in potentie, en ontstaan is op het moment dat het moest ontstaan. Het was dus eigenlijk geen schepping, niet iets dat ontstond uit het niets, maar iets dat ontstond uit een ‘gedachte’, hier inbegrepen de toestand opdat er op een dag, een Outlook-mechanisme zou kunnen ontstaan.

Denken we ooit hierover na; heeft het enige betekenis - in het licht van wat het Universum is, de onderliggende gedachte ervan – van bij het ontstaan er voor zorgen dat ooit mogelijk worde dat wat geschreven wordt in Europa onmiddellijk erna kan gelezen worden in Azië.

Het is niet precies dat wat toen begrepen was in die gedachte, maar dan toch de mogelijkheid  om het te realiseren verweven erin.

Ik lees over het Higgsdeeltje of Higgsboson, of Brout-Englert-Higgs-boson dat

‘het deeltje van fundamenteel belang is, dat het ‘moet’ bestaan om het standaardmodel van de deeltjesfysica te laten kloppen. Het is de drager van het Higgs-veld dat in het hele Universum aanwezig is. Door de Higgsbosonen krijgen alle andere deeltjes massa.’

Ik lees dit bij Google. Zij die God toelaten in hun leven noemen dit het ‘Godsdeeltje’ en ik denk, terecht.

Ikzelf zou dit graag het deeltje noemen dat weet, het enige dat kennis draagt en zijn kennis overbrengt naar de andere deeltjes. Aldus zonder de Higgsboson is er geen Outlook, is er geen Universum. En als ik verder denk, verder dan verder dan is het Higgsboson misschien wel de plaats waar niet alleen onze herinneringen zijn opgeslagen maar ook de werking van onze gedachten en ik ben me ten volle bewust van wat ik hier geschreven heb.