Zo gebeurt het dat je hoofd vol zit met andere zaken en je in de morgen vaststelt, dat je je blog, die geschreven stond vergeten hebt in te loggen, en dat er zijn, waaronder een dame, een medewerkster van vroeger die je te vergeefs na middernacht, zal hebben gezocht. Ik weet wat ze gedacht kan hebben, maar zo ver is het nog niet, lieve Marie-Christine. De eerste tekenen zijn er misschien al maar er zijn er nog altijd andere die blijven overheersen en ook ik ben niet zinnens te schrijven wat in zijn tijd  de Nobelprijswinnaar Joseph Brodsky schreef:

‘A morning milkman, seeing milk that’s soured / will be the first to guess that you have died here.’

Ik weet wel dat het eens gebeuren zal, dat mijn rol zal uitgespeeld zijn. Ondertussen doe ik verder maar ik moet het zeggen, als ik mijn blog herlees verbaast het me wat er geschreven staat, zo druk is mijn dag gisteren geweest - drukker dan als ik in het volle leven stond – dat ik me nu afvraag waar ik de woorden gaan halen ben.

In feite is het bijna elke dag zo, sta ik op uit een leegte en schrijf ik me wakker met mijn blog en eens die er staat vergeet ik hem, behoort hij tot mijn verleden, en begin ik vooruit te zien naar de volgende, afwachtend wat het zijn zal. En deze morgen was het voor de hand liggend.

Mooi, ‘iets dat voor de hand ligt’, wat een taal we hebben, en hoe we die geleerd hebben in de vele jaren voor ons. Ik maak gebruik van die uitdrukking, ik maak gebruik van alle spitsvondigheden die de taal voor ons verborgen houdt, ik doe bijna elke dag dergelijke ontdekkingen en eens wordt het me opgedrongen het te zeggen.

En vandaag, en de dagen die erop volgen, ben ik begaan met het boek dat ik schreef, met de effen geëgde akker die ik bezaaide met woorden en ga weten of het zaad schieten zal en een oogst voort zal brengen, een oogst van gedachten of een akker bestrooid met zaad dat geen kiemkracht meer heeft.

Want een boek kent geen einde, als het een einde heeft is het een dorre akker gebleven. Het einde van een boek moet zijn begin zijn, moet een, golvend korenveld zijn dat golven blijft voor een lange tijd erna, dit betekent dat het geen hapklare lectuur is die, eens gelezen, gelezen blijft.

Dit is wat me jaren heeft gekost, in feite toda mi vida heb ik eraan gewerkt, het is een resumé van mijn blogs en mijn blogs een resumé van wat is voorafgegaan aan mijn blogs.

Het is mijn eindexamen dat ik afleg, ofwel kom ik eruit als een overwinnaar ofwel als een geslagene. Het is het risico dat ik neem.

Het leven een groot risico tot slagen zijnde.