Er is nog niets verworven van al wat ik al heb verklaard, waarvan het belangrijkste: in den beginne was hert woord en hieruit is alles ontstaan, en  om te ontstaan, was alles al verwerkt en voorzien op het moment van de Big Bang. Dit was de idee van Sint Augustus, het zaad van het Universum was er wist hij, en ook de idee van Fabre d’Olivet die het haalde uit zijn vertaling van  Genesis: God die had nagedacht gedurende zes dagen en de zevende dag in gang gezet wat hij bedacht had.

Ik legde me erbij neer, het scheen me, en nog altijd, zeer aannemelijk, hoewel het een zeer ingewikkeld geval moet geweest zijn, niet door een levend wezen, zoals wij die kennen te volbrengen, een dergelijk, uitgebreid ingewikkeld plan vertrekkende vanuit het minimaalste eerste deeltje tot de voltooiing ervan had to be het werk van een meer dan reuzegeest

Laat het zo, het is al uitzonderlijk genoeg, maar er was meer nodig dan dat, er was een Aarde nodig waarop leven mogelijk was, en hier stok ik, kan ik niet verder, was die aarde ook berekend in het plan, als planeet bij de zon die die van ons werd, precies op juiste afstand ervan en er omheen tollend in een baan en met een snelheid vooraf  bepaald, was dit ook allemaal voorzien?.

Als dit zo was viel er niet meer te twijfelen. Hij of Zij die dit gemaakt had was het onmetelijke zelf. Want als, zoals ik schreef, en herhaaldelijk benadrukte dat het Universum er is opdat de mens, de homo sapiens, er zou kunnen zijn, en zo verder, was het bestaan van een leven barende Aarde een absolute noodzaak voor het ontstaan van die homo sapiens.

Hoe deze Aarde er gekomen is, dit is me een raadsel. De ene verklaring die ik heb is, dat er een enorm aantal planeten om heen een enorm aantal zonnen dienden voorzien te worden tot er uiteindelijk één planeet gevonden werd die paste in het raderwerk en leven baarde.

is dit een verklaring voor het aantal zonnen met planeten eromheen; een verklaring voor het beeld van oneindigheid dat het Universum ons biedt, het voor ons onbegrijpelijke onvoorstelbare ervan?

Was een dergelijk ‘zijn’ van het Universum nodig opdat er ergens in dit Universum een Aarde zou op duiken?

Ik ga niet verder vandaag. Ik word met stomheid blind geslagen, maar als de eerste vereiste een Aarde was opdat wij er ooit zouden kunnen geweest zijn, dan kan de hoeveelheid van planeten een oplossing geweest zijn. In dit geval, een berekend toeval.

Ik geloof niet dat Jacques Monod hieraan heeft gedacht? Als de mens een zuiver toeval was, een lot uitgekomen in Monte Carlo, wat voor lot was Moeder Aarde dan?