Wie is het, die persoon in mij, die enkele dagen terug, is opgestaan om blogs  te schrijven, zoals deze van gisteren over de handelingen van een God of, deze van geen-God. Ken ik hem of zal ik hem ooit kennen?

Ik ken hem niet volledig, hij heeft verborgen hoeken en kanten, maar ik weet hoe hij er toe gekomen is, hoe hij gegroeid is en daarna geleidelijk aan stil gevallen is en zich verborgen heeft gehouden gedurende jaren, om nu ineens weer op te duiken en zich meester te maken van je domein, ‘schrijver van een blog’.

Je hebt het gelezen wat hij schreef en je hebt het laten gaan, enigszins verbaasd over wat er stond en hoe het er stond - een oude koe van jou uit de gracht gehaald - eigenlijk het optreden van de persoon die je waart kort na je ontmoeting met de werken van Velikovsky. Een periode  in je leven die vele tientallen jaren heeft geduurd alvorens uit te doven.

Dit is toch wat je dacht. Terwijl, het (heilig) vuur is blijven vunzen en nu terug ineens is opgeflakkerd, te hevig om nog tijdig geblust te worden. Aldus werd de bres, geslagen ‘in a reasable safe Universe’, zoals Velikovsky het noemde, , ineens, vanuit een totaal andere hoek bekeken, bloot gelegd en verbreed.

Ikzelf noemde het een bevlieging, maar het was een uitloper van wat jaren lang was blijven liggen  en nu is opgedoken, geschreven door de man die ik toen was en, onderhuids, gebleven ben: strijdvaardig om te verdedigen wat waard was voor mij om verdedigd te worden.

Er hangt dus, ik denk vooral in de USA, en ook hier, wellicht in een klein deel in het Westen, een wolk van geest die pro-Velikovsky getint is gebleven.

Ikzelf ben meer dan geneigd hem te verdedigen dan hem op zij te laten en er voor eeuwig over te zwijgen. En het is deze ingesteldheid die alles wakker heeft gemaakt zodat er voor de zoveelste maal gehandeld werd over enkele wel bepaalde passages uit de Bijbel.

In een zekere zin voel ik me schuldig terug te vallen op een boek van de jaren vijftig van de vorige eeuw, en tevens op een naam die eerder bekeken wordt als een volger van von Däniken terwijl ik, hem blijf zien als een Darwin, als een Wegener.

Want, je moet ‘guts’ hebben om tegen alle gevestigde waarden in - de temperatuur op Venus was vóór vijftig, ongeveer de gemiddelde temperatuur van de aarde - te stellen als conclusie, dat de temperatuur op Venus heel hoog - 500 graden Celsius - moest zijn, wat later, en bemiddeld door Albert Einstein, door een sonde van de NASA bevestigd werd.

Waarop Carl Sagan, de grootste opponent van Velikovsky, zonder te spreken van een verrassing, onmiddellijk wist dat de hoge temperatuur het gevolg was van een ‘green house effect’, gezien Venus omgeven was door een dikke laag wolken. Alsof de wolkenlaag niet het gevolg zou kunnen geweest zijn van de hoge temperatuur op Venus.

Jullie stellen het vast, en ik ook, Ik ben eens te meer begonnen hem te verdedigen. Ik denk dat ik dit zal blijven doen, mijn leven lang, hij was een kranig man, hij was een visionair in de hoogste graad. Ik hoorde hem een eerste maal op een avond op TV, de volgende dag ben ik zijn boek gaan kopen bij Smith & Son op de Adolphe Maxlaan in Brussel. Sindsdien heeft hij me niet meer verlaten, ben ik door hem besmet geworden met een virus van aanhankelijkheid.

Of hoe een leven in een bepaalde richting verzeild. Ik was jullie deze uitleg verschuldigd