De bevlieging - want dat was het - die ik gisteren had mag niet gelezen worden als een vrees die ik zou hebben dat een dergelijk iets ons zou kunnen te wachten staan. Ik denk er in de verste verte niet aan, maar wat gebeurde in een ver verleden mag/moet gekend zijn, zoals we kennis hebben over de periodes van pest en cholera.

Mijn twee scotoom-blogs zijn uitschieters, passen hoegenaamd niet in het stramien van de blogs die ik schreef over de jaren heen. Maar soms hebben ze hun reden van bestaan, worden ze een uitdaging.

Er is in mijn leven, in de jaren vijftig van vorige eeuw,  een man opgedoken, een rijzig man met een abominabele uitspraak Engels. Een man wiens werk vergruizeld werd, bespot en gekleineerd door zij die hem niet gelezen hadden, maar ook een vechter, iemand die absoluut zeker was van zijn stuk; iemand die nu is doodgebloed, verzwegen en begraven. Het uitspreken van zijn naam bijna een vloek zijnde, en ik weet waarom.

Ik heb bijna alles van hem gelezen, hij was een soort god voor mij, iemand die begreep dat de Bijbel op bepaalde plaatsen geschiedenis was die ons allen aanbelangde; en vooral dat de verhalen over de tien plagen van Egypte, over de stilstaande zon en maan, geen sprookjes waren, maar ruwe, ontstellende ‘reality shows’ van een uitzonderlijk karakter.

Of ik me dan toch niet heb laten misleiden?

Wel, na zeventig jaar geloof ik nog altijd in hem en wat meer is, heb ik eindelijk begrepen van welk belang hij is voor ons. Zeker is dat hij mijn geestelijk leven grondig heeft gewijzigd; dat ik, zonder hem, niet zou geworden zijn wie ik ben, dat ik geen blog zou geschreven hebben omdat de geschiedenis een levenloze, kleurloze poel zou gebleven zijn voor mij. Echter, dankzij hem werd de geschiedenis, zoals door hem gehaald uit de Bijbel, een overrompeling.

Er is één belangrijk feit dat als een vuurtoren boven de rotsen  uitsteekt, een gebeuren dat de godloochenaars, type Dimitri Verhulst, nog niet hebben ingezien, omdat ze niet verder kijken dan hun neus lang is - en allen van zijn soort kennen die kortzichtigheid - en dat ene feit is ‘de tien plagen van Egypte’.

Dit feit IS een weegschaal met twee armen:

Ofwel zijn deze natuurfenomenen, zoals gezien door de Israëlieten en, door de Kerk, het resultaat van een interventie van Jahweh, en dan is onweerlegbaar het bestaan van God bewezen, hoeft er niet meer gespeculeerd te worden, Hij is want Hij trad op. Dit gebeuren werd de Exodus en de Exodus de basis voor het ontstaan van het volk en van de Staat Israël omdat God het zo wou, zoniet was Hij niet tussengekomen;

Ofwel waren deze het gevolg van een natuurcatastrofe, en dan, gezien het voorgaande, mag  Israël de boeken sluiten en hun Jahweh naar het land van de sprookjes verwijzen en tezelfdertijd mag de Kerk haar God, die geënt is op Jahweh even duidelijk er naartoe verbannen. Want aldus blijft er niets over van de zichtbare handelingen of tussenkomsten van hun God, want het zijn de enige, voor hen, samen met de stilstaande zon en maan, die er geweest zijn in het begin van Israël als volk, zijnde de vijftiende eeuw voor Chr..

Dit is heel cru gezegd, maar Ik ben niet de enige die zegt dat de tien plagen van Egypte en het ontstaan van de Exodus naar het beloofde Land, het begin is van het ontstaan van Israël als volk.

Het verhaal van dit uiterst negatieve voor Israël, zit verweven in het boek ‘Worlds in Collision’  van Velikovsky - hijzelf alludeert er met geen jota naar - en als er één reden is waarom dit boek en zijn honderden verwijzingen, categoriek en blindelings verworpen werd dan was het om dit negatieve voor Israël.

Een reden die geen enkele godsnihilist heeft opgemerkt, te engzichtig om dit aan te grijpen en als bewijs van hun mening voorop te stellen.

Ze hoeven dus niet, op goed valle het uit, zeggen dat God niet bestaat, ze kunnen het bewijzen dat de God van de Kerk geen basis heeft, en de Bijbel er zeker niet is om te bewijzen dat Hij bestaat, in tegendeel.

Ik weet dat me dit de brandstapel kost. Maar, in grote openheid, het zijn feiten die onze aandacht moeten opeisen. Velikovsky is de weegschaal. Heeft hij gelijk of ongelijk, maar als hij ongelijk heeft, zoals zovelen beweren, dan bestaat de Jahweh/God van de Israëlieten en van de Kerk. En hoeft er niet meer gediscuteerd te worden, Hij was heel duidelijk een hulp voor het Joodse volk.

Heeft hij gelijk dat stort alles lijk een kaartenhuisje in elkaar, heeft de God van de Bijbel afgedaan en komt de discussie over zijn bestaan of niet, op andere gronden te liggen. Eenvoudiger kan het niet, de boeken die er zijn dragen het bewijs van gelijk of ongelijk. Aan ons om ze te doorgronden.