Ik herhaal hier, mijn vriend, omdat ik het zo dikwijls al gedacht en geschreven een levensspreuk van mij, een gedicht van voorheen, uit zijn keurslijf gehaald, herdacht en opnieuw geschreven, na Paul Nothomb her-gelezen en zeker Fabre d’Olivet die beiden, Genesis 3, 19, de waardevolste zin uit Genesis hebben verbrijzeld en de betekenis hebben gegeven die volgens hen de Hebreeuwse tekst, in het licht van de eeuwigheid, in zich draagt. Men leze hiervoor, van:

Paul Nothomb: ‘L' Homme immortel’ ,  Albin Michel, Biblioth. de l’Hermétisme 1984, , pag. 51,’Tu as été formé immortel et tu le redeviendras.’

Fabre d’Olivet : : La Langue Hébraïque restituée,Collection Delphica. Editions l’Age d’Homme 1975,(Facsimile van de oorspronkelijke uitgave). pag. XVII : Tout ce qui était esprit y est devenu substance, tout ce qui était intelligible est devenu sensible, tout ce qui était universel est devenu particulier..

Zo zal je nimmer
vooraf weten
wat je hand zal schrijven
als de stem er is,
en van je oude Bijbel
op de tafel bij de haard
en van de stenen
die je raapte in de bergen
op je wegen,
gebeeldhouwd door de regen.

In Jobs vergeelde woorden 
toen gelezen dat de adem
van d’ Almachtige
ons het leven gaf.
Al zegt ons niets of niemand,
ook niet de stilte 
in de stenen
wie die Almachtige is.

Een immanentie toch
een bron van licht,
een oorsprong die bestemming is,
en zo geweten,
al is het maar een ogenblik,
dat d'eeuwigheid ons
is toegemeten.

Kap dan,
zoals je netels kapt, het stupide vers,
'je bent uit stof en tot stof keer je terug',
uit Genesis weg.

Het hoefde niet,
voldoende is geweten
dat ons lichaam sterven zal.
vooral dan
als er gelezen moet:
-zo vertaalden ons
Nothomb en Fabre d'Olivet -
‘je bent van geest en tot geest keer je terug.’

Het enige geschrevene dat zinnig is.