Ik kan me deze morgen niet ontdoen van het geval Chovanek. Niet dat ik alles gevolgd zou hebben wat er verteld wordt over de verantwoordelijkheden in deze zaak. Voor mij is dit totaal bijkomstig, is dit, in dit Belgenland, een normaal verschijnsel; voor mij is de eigenlijke oorzaak van het gebeurde van belang omdat het gevolg  ervan de dood betekende van een man die wellicht gehaast was om terug te keren naar zijn land, naar zijn echtgenote en zijn kinderen, wat ik veronderstel. Of het zo was weet ik niet. In elk geval hij was op de luchthaven van Charleroi in het bezit van een kaart die hem recht gaf op plaats in een vliegtuig naar Bratislava op een wel bepaalde dag en uur.

Die plaats droeg een nummer en er wordt bepaald dat je normaal het recht hebt om op die plaats met dat nummer te gaan neerzitten, echter niet op een andere plaats naar willekeur. Van het ogenblik dat Chovanek deze regel niet volgt, of niet volgen wil ondanks aandringen van het cabinepersoneel, begint zijn verhaal te lopen.

Had hij dus gedaan wat hij te doen had, en normaal van elke passagier wordt verwacht, dan ware hij aangekomen in Bratislava en hadden we wellicht nooit iets gehoord van hem, Ik zeker niet en, ik zou vandaag een totaal andere blog geschreven hebben dan deze die me van morgen door mijn geweten wordt opgedrongen te schrijven.

De eerste vraag die zich stelt is, waarom Chovanek niet de plaats wil innemen die hem rechtmatig toekomt, waarom meent hij recht te hebben op de plaats die hij verkiest, hij moet toch de geplogenheden ter zake kennen, wat ook normaal verwacht wordt van hem zonder enige discussie.

Hij is dus, en hij alleen, alle anderen uitsluitend, de oorzaak van al wat volgen gaat, tot zijn weerspannigheid het vliegtuig te verlaten - die ik begrijp in zijn toestand  hoewel ik niet begrijp waarom hij niet tevreden is met de plaats die hij kocht; tot het gewelddadig, voor hen noodzakelijk, optreden van de politie die misschien niet de reden kent waarom hij uit het vliegtuig wordt gezet; tot het gevolg ervan, zijn opsluiting in een cel; tot het tot bloedens toe slaan met zijn hoofd tegen de celdeur. En zo verder, tot het hoogtepunt, de arm opgestoken in de cel, men zegt als een Hitlergroet, door iemand van de politie, terwijl de man op de grond wordt gehouden, hoe ook, er zal een reden geweest zijn voor de man die hem tegen de grond hield. Hoe hij hem hield is een andere zaak.

Ik ga niet verder nu, ik voel me er trouwens niet goed bij. Het overige wat de verantwoordelijkheden betreft maakt geen deel uit van wat ik te zeggen heb. De eigenlijke oorzaak van het ganse gebeuren ligt bij Chovanek en bij niemand anders, tenware er een andere ongekende oorzaak voorafging voor hem aan de oorzaak die ik vooropstel.

De gevolgen van deze oorzaak, of eventueel oorzaken, jaagt nu de bevolking zeker deze van België en Slovakije  op stang, omdat ze de dood, althans schijnbaar, er kan een anderer oorzz tot gevolg heeft. Dramatisch voor de man Chovanek en zijn echtgenote en familie. Nog dramatischer omdat hijzelf er de oorzaak van is, en dit onmiskenbaar voor mij dan toch.

Er is nog een ander gevolg eraan vast te knopen. Iemand moet getroffen geweest zijn door de beelden die in de luchthaven werden opgenomen en zeker door deze opgenomen in de cel. Dermate er door getroffen geweest dat deze in de handen zijn gekomen van de echtgenote van Chovanek. In elk geval, hoe dit ooit gebeurde - ik heb niet geluisterd naar of gelezen wat hierover in de media gekomen is - maar deze beelden hebben nu een waarde in potentie van 100 miljoen euro, want dit is het bedrag dat de familie, echtgenote, kinderen, ouders van het slachtoffer, wellicht zal menen te mogen eisen van de Belgische Staat. In plaats van een drama, ongeacht de verantwoordelijkheden, wordt het nu een geldzaak.

Nochtans is de schuldige van alles, zoals ik al zegde, in naakte feiten, niet ver te zoeken. Maar, of dit enige juridische waarde heeft valt te betwijfelen. Want er zijn nog enkele ‘maars’: het cabinepersoneel kon gezien hebben dat de man gestoord was en de ogen hebben gesloten. Maar, met een ‘gestoorde’ man aan boord,  laat je dan het vliegtuig zo maar opstijgen?