Ik sprak destijds met (wijlen) Urbain Vermeulen, de ‘grote’ arabist, over Kamal Salibi. Hij antwoordde me twee zaken: ‘Salibi’ is de vertaling van ‘kruisvaarder(s)’ en, in het Arabisch kan elk woord gezien worden als de naam van een dorp, dus pas er mee op ! 

Ik geloof niet dat hij Salibi gelezen heeft, waarom zou hij? Hij was genoeg bezig met wat hij zag: de infiltratie van de Islam in ons midden en in het Westen, wat hij met de krachten hem eigen beletten/beperken wou, en terecht trouwens. Dergelijke broodnoodzakelijke mensen, hij was een groot kenner van de Koran, zouden niet mogen weggaan uit de samenleving, ze zouden een statuut moet krijgen van onsterfelijkheid. De vraag wordt echter wie het hen zou kunnen geven, nu – zoals ik gisteren schreef - God en Maria schijnbaar geen deel meer uitmaken van deze samenleving. Ineens, zijn we aangewezen op ons zelve. 

Het feit dat ik thans zekerheid heb over het platwalsen van die dorpen met een Bijbelse achtergrond versterkt, indien het nog nodig zou geweest zijn, mijn geloof in Salibi. Er zit een grote overtuigingskracht in wat hij schrijft en ook mijn correspondentie met hem heeft mijn houding tegenover zijn besluitvormingen sterk beïnvloed. Hij had en heeft het bij mij nog steeds bij het rechte eind. Mozes heeft geen veertig jaar lang in de Sinaï woestijn rond gewandeld, hij doolde het westen van Arabië af tot in Yemen.

Salibi heeft al die dorpen afgelopen, heeft kennis genomen van de ruïnes die de Bijbelvolkeren daar hebben achtergelaten en hij wachtte op, schrijft hij in zijn introductie:

‘avec impatience le moment où les archéologues mettront au jour certains de sites que je mentionne, fournissant ainsi de nouvelles preuves que le pays de la Bible est bien l’Arabie occidentale et non la Palestine.’

De grote droom die hij koesterde werd echter door de bulldozers plat gewalst. Had hij er zich bij leven kunnen tegen verzetten, ik betwijfel het. Maar hier was het niet uit godsdienstovertuigingen dat gehandeld werd maar uit de vrees die bestond dat Israël, eens overtuigd van hun rechten op dat stuk Arabië, dit zouden opgeëist hebben. Wat ook, Saudi Arabië heeft hier de gelegenheid gemist om die streek, beschreven door Salibi, toeristisch uit te bouwen: stel je voor een uitstap te maken naar het land van Abraham, van Jacob en Israël. Ik denk dat het oude Jeruzalem, dit van Solomon, evenveel, zo niet meer succes zou hebben gekend als Bethlehem en Nazareth. En nu willen de Saudi’s ons verleiden met Madain Saleg, een afkooksel van Petra, No way!

Ik had een goede band met Kamal, denk ik toch. Ik had hem ‘Ages in Chaos’ van Velikovsky gestuurd - Velikovsky die hij niet kende - en hem de vraag gesteld of het kon dat Hatsjepsoet een tijdgenote was van koning Solomon en, of de Sheshonk I waarover hij het had - de Shishak van de bijbel - Tutmoses III kon geweest zijn, maar hij heeft me hierop niet geantwoord, hij stierf enkele maanden erna op 1 september 2011 op de ouderdom van 82 jaar.

Ik zou er willen aan toevoegen, ‘God hebbe zijn arme ziel’, hij, een Christen Libanees - hij was gevlucht naar Amman - was een groot man, hij kende de geschiedenis van Israël op zijn manier. Of deze volledig strookte met deze van Velikovsky heb ik niet kunnen uitmaken.

Van het boek dat ik las in 1986/7, bewaar ik het essentiële[1]. Ik geloof in zijn stellingname, ik geloof dat het land dat Abraham en zijn nakomelingen ‘kregen toegewezen’ van hun God, zoals de Bijbel het vermeld, niet in Palestina lag, maar de streek grond was te zuiden van Mekka. Het is na hun terugkeer uit ballingschap, dat ze gebleven zijn waar er reeds een grote kern ‘Israëlieten’ aanwezig was, in wat ze noemden ‘het nieuwe Sion’, het huidige Jeruzalem. Het land van Abraham lag veel dieper , lag voorbij Mekka en reikte wellicht tot in Yemen.

We zien Abraham niet als onze aartsvader komende uit Ur. Israël negeert Salibi en Saudi Arabië heeft alle sporen ervan uitgewist, wat ons nog rest zijn de woorden van Kamal Salibi. Ik zag hem als een verre vriend, zoals ik Velikovsky zie als een vriend van mij. Maar wat helpt het me, ik kan enkel schrijven wat ik erover schrijf en er verder over zwijgen.

Ga ik hem herlezen? Neen, dat hij ruste in vrede.

[1] Misschien herlees ik wat hij schreef over Jezus in ‘Who was Jesus? A conspiracy in Jerusalem’, een revolutionnair boek, publlshed in 1992 by I.B.Taurus & co, London.