Schrijf nog wat gedichten
opdat je niet te vlug zou sterven
als je heengegaan zult zijn.
Opdat er nog alhier of daar
een woord van jou zou wonen,
in een kaft met poëzie
waar jij, mijn vriend,
je over buigen zal,
een korte wijl, misschien
om later dan, ook te verdwijnen
in de nevels van de tijd.
Zoals het van zovelen is
die verzonken in de aarde
hier vergeten zijn.
Zo, oude man,
schrijf nog wat gedichten
opdat je niet te vlug verdwijnen zou
eens je boeken dicht geslagen,
je pennen uitgedoofd,
je bladen blank gebleven.
En kom ik, na jaren dan
als woord op avonden,
gewandeld in je binnentuin
om er neer te zitten,
even maar, naast jou te zijn.
Je vinger op de laatste lijn
die er geschreven staat
van toen.
En van Yeats in mij tot jou:
Cast a cold eye
On life on death,
Horseman pass by !
|
