Ik heb me in een vorige blog afgevraagd hoe er, twintig-, vijfentwintig duizend jaar verder, gedacht zal worden over de mens van 2020, zou het zijn zoals wij thans denken over de Neanderthaler?

Ik had echter niet zo ver moeten uitwijken, de vooruitgang die we kennen, de vernieuwing op alle gebieden waarmede we geconfronteerd worden, wijzen er overduidelijk op dat de evolutie met een exponentiële snelheid verloopt; dat we moeten rekenen niet in duizenden jaren maar in decades en dat we ons de vraag moeten stellen hoe over ons zal gedacht worden driehonderd jaren verder, of zelfs eenvoudiger uitgedrukt, tien generaties verder.

En dit niet alleen op het gebied van al wat met techniek te maken heeft, maar ook wat onze gedachtewereld betreft, onze filosofische ingesteldheid, onze wijze van denken over taal, literatuur en kunst. En dan zeker die andere branche, hoe evolueert de wereld van de economie en deze van de financiën.

En wat dit laatste betreft, hoe evolueren de geldtransacties, wat met de biljettencirculatie, wat met de intresten, de kredieten, de beleggingen van de particulieren naar de banken toe? Wat met de regulerende macht van de Europese Centrale Bank, van de Federal Reserve; de waarde van de Euro, de Dollar, de Yen van de ge-autentificeerde blaadjes papier, de innerlijke waarde ervan gebaseerd enkel en alleen op de economieën én op de staatsfinanciën van die landen. En wat Europa betreft, we weten hoe de staatsfinanciën er voorstaan in bepaalde landen, zoals België, Italië, Spanje, Portugal, Griekenland. Uiterst belabberd en het staat niet op verbeteren, integendeel. Zo wat gewordt er van de Euro?

Terwijl we vroeger, wat België en de Nationale Bank van België betrof, we een klaar en duidelijk overzicht hadden op de gang van zaken en in het bijzonder over de Belgische Frank in zijn verhouding tot de andere valuta’s. De Weekstaat van de NBB zorgde voor een  radiografie van de toestand en van de Belgische Frank en onrechtstreeks van de Staatsfinanciën. In meer, we beschikten over de korte termijn intresten om de schommelingen van de munt op te vangen, om de kredieten en de geldcirculatie in de hand te houden. De NBB wist tot op één frank na het bedrag van de geldcirculatie, regelde de rente op de staatsobligaties in omloop, beschikte over een gamma wapens om alle factoren op de voet te volgen en in goede banen te leiden.

En, vandaag, over welke wapens beschikt de ECB, zelfs het wapen van de rente is totaal waardeloos geworden, en, schijnbaar heeft ze ook niet meer de geldcirculatie in haar macht. In elk geval wat blijft er nog van over.

Monetair is alles de grootste warboel geworden, de biljettenomloop kent geen grenzen meer, de notie van vroeger, ‘betaalbaar op zicht’ als orderbriefje, (of er is een tegenwaarde) komt niet meer voor op de biljetten. Deze worden hoofdzakelijk gedekt door staatspapier van de lidstaten. En het meest schokkende, doet zich thans voor, namelijk de uitgifte van ‘negative yielding bonds’ die hun intrede doen in Europa. Iets dat zich nog nooit heeft voorgedaan en dat wijst op de grote verwarring waarin de geldmarkten fungeren. Je betaalt dus om je geld te beleggen in obligaties, wat misschien revolutionair is maar vooral absurd.

De ‘negative yielding bonds’ zijn wellicht de voorbode van een totaal nieuw financieel landschap dat ons leven onvermijdelijk, als het nog niet het geval zou zijn, beïnvloeden zal. Enkel weten we nog niet in welke mate. Dit is trouwens maar één onbekende van wat de toekomst ons brengen zal.

Een vriend van vroeger tijden, die me het bericht over de bonds toestuurde voegde er zijn commentaar bij:

Why work? Save Money??? Spend money, consume, consume...