Vers 3, 19 uit ‘Genesis’.

Zo zal je nimmer vooraf weten

wat je hand zal schrijven als er de zegen is

van oude Bijbels op de tafel en van stenen

die je raapte in de bergen,

gebeeldhouwd door de regen.

en je in Jobs vergeelde woorden las

dat de adem van de Almachtige was

die ons het leven gaf.

Al zegt ons niets of niemand ook,

of die Almachtige er is,

wij, een immanentie toch,

een particule van het Woord

dat in den beginne was 

en, wat van het Woord hier is,

niet van de aarde is, 

niet van het sterven is.

Een bron van licht het is

een oorsprong die bestemming is,

en wij geweten, dat ons

de eeuwigheid is toegemeten.

Kap dan, zoals je netels kapt,

het stupide vers,

‘je bent uit stof en tot stof keer je terug’,

uit Genesis weg, voldoende is geweten

dat het lichaam sterven zal,

ook, terwijl gelezen moet,

(zo leerden ons Nothomb en Fabre d'Olivet):,

‘je bent uit geest en tot geest keer je terug.’

Het enige wat  zinnig is,

hier in dit leven is.