Ik schud
me uit om een blog te schrijven, ik verbaas mezelf als ik er in slaag, vooral
wanneer ik geconfronteerd word met de stugheid van geest waarover ik het had,
gisteren dan. Het is echter een ontgoocheling als ik zie op welke wijze de Centrale
Computer mijn woorden heeft overgebracht. terwijl mijn handelingen nochtans hun
zelfde stramien volgden.
Wat ik
vandaag doe is zonde uit noodzaak, is breken met mijn wijze van leven over de
laatste tien jaar. Ik zal wel niet
stilvallen, ik zal verder schrijven maar tot en met 20 april niet onder de vorm
van een dagelijkse blog
Het is
niet zonder rijp beraad, dat Ik dit besloten heb, maar mijn blog slorpt
te veel van mijn tijd en denkwerk op in de voormiddag - in de namiddag ben ik te leeg om te
schrijven - tijd en denkwerk worden nu gebruikt voor een even belangrijk werk dat al
te lang is blijven liggen.
Als
alles zijn normaal verloop kent - si Dieu
me prĂȘte vie wist men vroeger - lees je me terug op Paaszondag 21 april.
Tot
dan, vrienden, ik hoop dat je me niet vergeten zult.
Mijn
excuses hiervoor, indien nodig.
|