Een ogenblik van zwakheid dat alle voorbije, verborgen ogenblikken van zwakheid overstijgt en je schrijft wat je schreef. En je begrijpt dat verder leven zonder schrijven waardeloos is, dat je zo maar niet uit de arena stappen moogt zonder het gevecht ten minste te hebben aangegaan en af te wachten hoe het verder verlopen zal. Want dit is, hoe je het ook inkleed, een strijd, zijn of niet zijn.

Je manuscript is een mislukking, je weet dit ook, nu je Sholokov terug genomen hebt , nu je weet wat grote literatuur betekent; weet hoe je boeien kunt als je over grote dingen schrijft, hoe je maken kunt dat de lezer aan je lippen hangt die angstig is om te weten hoe het verhaal verder lopen zal.

Je manuscript had geen verhaal, dan toch niet over grote gebeurtenissen, jij boeide niet, toch niet in een voldoende mate, jij overviel de lezer met je onophoudende gesprekken over wat van het leven is en wat van de dood zou kunnen zijn. Je ijlde maar wat, je verloor jezelf in discussies, in vooropstellingen, in gezapigheid wat het gebeuren zelf betrof. En je bent verdwaald in je eigen woorden, je bent nergens aangekomen. Weinig respectvol ben je geweest en gebleven.

Je hebt nu je honderdduizend woorden, ze staan geschreven. Heeft het nog wel zin te doen alsof ze vol leven zouden zitten en waard zijn herlezen te worden en opgekuist om er aldus nog eens enkele maanden aan te besteden?

Je zult, zoals altijd, misschien je voornemen het te doen; je zult er aan beginnen, zoals je keer op keer begonnen bent aan het bundelen van je blogs, maar je zult het niet afmaken. En toch, toch ben je soms verbaasd als je gaat herlezen wat je schreef de jaren er voor. Maar dit gaat over het voorbije, maar wat over de woorden die je nog overblijven, zijn er nog wel?

Waar ik gisteren was aangekomen heeft zich niet opgelost, is holte gebleven, concentratie is moeilijk, brengt heel weinig op. Maar ik herhaal me, het is een kwestie van, to be or not to be, maar ook, to be able or not to be able?

Eens je gaat twijfelen over wat je kunt of niet, ben je een verloren man; het kan ook dat je twijfel een ander draagvlak heeft, dat je twijfelt over het nut ervan en deze twijfel zit dieper, is moeilijker te overwinnen zo lang er geen klaarheid is om verder te gaan: kan ik, of kan ik het niet. De tijd zal het uitwijzen, ikzelf zie het vandaag niet.