Hoe dikwijls had hij niet gedacht en geschreven, dat de gang van zijn leven al vast lag voor hij eraan begonnen was. Dat alles, van af zijn geboorte of conceptie, in de lijnen van zijn handpalm was neergezet. 

Een boude uitspraak, maar hij is tot het besef gekomen dat zijn leven bepaald is geweest, niet zo zeer door hem zelf, maar vooral door de omstandigheden waarin hij terecht gekomen is, geconditioneerd door de genen van zijn ouders en van  de vele voorouders, en - hoewel niet bewezen maar het is een grote mogelijkheid - door de stand bij zijn conceptie of geboorte van sterren en planeten. Hij kon aan deze voorwaarden niet ontkomen, evenmin als aan de omstandigheden waarin ze zich voltrokken hebben. Dit alles hem voerend tot het punt waar hij zich thans zo materieel als spiritueel bevindt. 

Hij dacht dit, omdat er in zijn leven, achteraf gezien, te veel elementen in deze richting wezen. Ware hij in andere omstandigheden geboren hij zou anders zijn opgegroeid; had hij zich niet bevonden op de plaats waar hij was, hij zou niet ontmoet hebben wie hij nu heeft ontmoet, en zo maar verder wat plaatsen of ontmoetingen betreft. En, wat zijn spirituele evolutie betreft, want het is deze die belangrijk is, had hij dit of dat boek - ook sterk afhankelijk van de omstandigheden - niet gelezen,  hij zou zeker niet geschreven hebben wat hij nu schrijft, hij zou iemand totaal anders geweest zijn, of dan toch, hij zou wellicht niet gedacht hebben een blog te beginnen.

Een blog waaraan, ‘El Cuaderno’, ( Het Schrift), het blog-boek van José Saramago, aan de basis lag. Om hierbij ook te vermelden, het artikel in Le Monde waarin over dat boek een recensie te lezen was; een recensie waarin een bepaalde zin van Saramago, over de vreugde die hij kende om de woorden die hij geschreven had, hem in het bijzonder getroffen had, en misschien was het deze zin die er hem had toe aangezet, zelf met een blog te beginnen.

Het is hem verder overduidelijk dat naast de ontmoetingen met mensen en de omstandigheden waarin deze ontmoetingen plaatsvonden, er de ontmoetingen waren met  boeken die doorslag gevend waren. Zo bijvoorbeeld, om er maar enkele te noemen, zijn ontmoeting met de KIng James’Bible , met het Evangelie van Thomas, met La Langue Hébraïque restituée van Fabre d’Olivet, en verder met de werken van Velikovsky, van Bentov, van Capra, van Davies, met deze van Vittorini, Steinbeck, Faulkner, met tal van anderen, Pasternak, T.S.Eliot, namen die hem nu te binnen vallen, om Maurice Gilliams niet te vergeten, noch Stefan Hertmans.

Al deze boeken - en er waren er nog honderden in meer te noemen, spijtig genoeg geen duizenden - waren zijn leven en ook zijn bestemming. Had hij deze boeken niet gelezen hij zou zeker niet de man zijn geweest die hij geworden is, de man die zich engageerde een blog te schrijven, een man die, ten overstaan van zich zelve, de  verbintenis aanging een dagboek bij te houden, opdat niets verloren zou gaan  van de impact op zijn denken van de boeken die hij las.

Maar materieel is er ook een negatieve kant aan verbonden, het heeft hem blind gemaakt voor de realiteit van het leven, hij heeft te veel geleefd in de wolken en niet met de voeten op de begane grond, en het is die realiteit die hem nu overrompelt.

Hij weet nu ook dat de dertig dagboeken die hij vulde voor hij aan zijn blog-avontuur begonnen is niet de inhoud halen van wat hij nu schrijft. Tot en met vandaag voelde hij zich heel goed met dit alles, heel goed met de evolutie die hij heeft door gemaakt, en zeker nu hij dit schrijft, wordt hij er door overweldigd. Maar hijzelf heeft er weinig toe bijgedragen, alles in alles verweven zijnde, zijn het de levensomstandigheden  die dit gemaakt hebben. 

Het is hen die hij danken moet.