Ik vond het nodig, dit verhaal, want het is er een, eens terug te halen uit mijn geschriften van 2010, geschreven naar aanleiding van een artikel verschenen in het nummer van National Geographic Magazine van september 2010: ‘King Tut’s DNA, unlocking Family Secrets’, van de hand van Zahi Hawass, Egypt’s head archeologist.

Op 4 november 1922 ontdekten de arbeiders van Howard Carter, in de Vallei der Koningen een graf, dat na het openen ervan, de meest sensationele archeologische vondst aller tijden worden zou, nl. het graf van Toetanchamon. De schatten in het graf waren zo aanzienlijk en van een dergelijke aard dat de wet, wat betrof het behoud van de bij opgravingen gevonden voorwerpen, gewijzigd werd en dat, de van dan af gevonden voorwerpen, eigendom werden van de Egyptische Staat.

De details van deze vondsten zijn voldoende gekend en werden regelmatig tentoongesteld. Maar tot op heden blijven nog steeds de omstandigheden waarin de jonge farao, de dood vond, onopgelost. Wel werd uitgeklaard wie zijn vader was, en als we het Zahi Hawass en N. G. Magazine, mogen geloven, ook dat van zijn moeder.

Dit werd uitgemaakt aan de hand van de DNA-analyse van de mummie van Toetanchamon en de analyses van tien andere mummies van wie vermoed werd dat ze leden waren van zijn nabije familie[1].

Onder de ongeïdentificeerde mummies bevond zich dit van een mannelijk persoon, gemerkt als KV55, waarvan men dacht dat het waarschijnlijk dit van Akhnaton zijn kon. Bij het vergelijken van de DNA’s was het team van onderzoekers: ‘able to establish with a probability of better than 99.99 % that Amenhotep III was the father of the individual in KV55, who was in turn the father of Tutankhamun.

Verder kon aan de hand van de DNA van haar ouders, Yuya en Tuyu, het graf KV35EL (Elder Lady) geïdentificeerd worden als dit van koningin Tiye, de vrouw van Amenhotep III en bleek ook, dat KV55 de mummie was van haar zoon Akhenaton, die de vader was van Toetanchamon. En ook: ‘that Akhenaten had conceived a son with his own sister, the child would be known as Tutankamon.’

Hiermede schijnt alles gezegd wat het artikel betreft, maar niet voor mij. Het raadsel begint nu pas, want de DNA-analyse heeft wel uitgemaakt dat Tutankamon geboren is uit het huwelijk van Akhenaton en zijn zuster, beide kinderen van Amenhotep III en zijn vrouw Tiye maar, wat indien men de uitslag van de DNA-analyse, in plaats van deze van de zuster te nemen, deze van Tiye, de moeder, had genomen, ware men niet even goed, zo niet beter, tot de conclusie kunnen komen dat Tutankamon de zoon was van Akhenaton en zijn moeder Tiye. Deze laatsten, buiten hun weten, gehuwd zijnde met elkaar?

Of, zoals Sophocles ons leert: Œdipus gehuwd met zijn moeder, Jocaste, en de oude Tiresias die uiteindelijk, na lang aandringen, aan Œdipus vertelt[2]:

Qu’il est de ses enfants et le père et le frère,

De la femme dont il naquit et le fils et l’époux

Et de la même femme tour à tour fécondée

De son père le meurtrier…

Ik zelf zou nooit deze vergelijking tussen Akhnaton en Œdipus hebben gemaakt, ware er niet Immanuel Velikovsky geweest die op een schitterende wijze, een soort van detective roman uit de Oudheid heeft gebracht met zijn ‘Œdipus and Akhenaton[3], waarin hij hoopte te bewijzen dat de geschiedenis van Œdipus die zonder het te weten gehuwd was met zijn moeder, een kopie was van Akhenaton die ook, zonder het te weten, zijn moeder huwde.

Het verhaal van Œdipus was trouwens al gekend door Homerus. En George Steiner in zijn Les Antigones[4] vermoedde sterk dat het Œdipus-verhaal een geschiedkundige ondergrond moet gehad hebben.

Ik heb destijds, in september 2010, een e-mail gericht aan het National Geographic Magazine, (ngsforum@ngm.com.), om hen hierop te wijzen en te vragen of het niet kon, dat uit de resultaten van de DNA van Tiye en deze van Aknaton even goed blijken kon, zo niet beter, dat niet de zuster maar Tiye de moeder was van Toetanchamon. Maar hierop kreeg ik  van N.G.M. enkel een ontvangstmelding, meer niet, ze waagden het niet hierop in te gaan.

Is het belangrijk dit te weten? Voor velen helemaal niet, voor anderen, o.m. voor Velikovsky was het en voor Robert De Telder is het van levensbelang. Het maakt deel uit van hun herziening van de Egyptische chronologie. Mij hebben ze weten te overtuigen, de geschiedenis van Akhnaton is voor een deel deze van Œdipus.